1 Sepse ju vetë, vëllezër, e dini hyrjen tonë te ju, që nuk ishte e kotë,
2 Por edhe pasi kishim vuajtur më parë, dhe u trajtuam në mënyrë të turpshme, siç e dini, në Filipi, ne ishim plot guxim në Perëndinë tonë t’ju shpallnim juve ungjillin e Perëndisë me shumë përpjekje.
3 Sepse nxitja jonë nuk ishte prej mashtrimit, as prej papastërtisë, as në dinakëri;
4 Por meqë ne u lejuam prej Perëndisë të na besohet ungjilli, madje kështu flasim; jo si t’u pëlqejmë njerëzve, por Perëndisë, i cili provon zemrat tona.
5 Sepse ne as nuk përdorëm ndonjë herë fjalë mikluese, ashtu siç e dini, as një mbulesë të lakmisë; Perëndia është dëshmitar;
6 As prej njerëzve nuk kërkuam lavdi, as prej jush, as edhe prej të tjerëve, kur ne mund t’ju bëheshim juve barrë, si apostuj të Krishtit.
7 Por ne ishim të butë ndër ju, madje si një mëndeshë ushqen fëmijët e vet;
8 Duke qenë me kaq dhembshuri të dëshiruar për ju, ne ishim të gatshëm t’ju kishim dhënë, jo vetëm ungjillin e Perëndisë, por edhe shpirtrat tanë, sepse ju ishit të shtrenjtë për ne.
9 Sepse ju e mbani mend, vëllezër, punën dhe mundimin tonë; sepse duke punuar natë e ditë, për shkak se nuk donim t’i bëheshim barrë cilitdo prej jush, ne ju predikuam ungjillin e Perëndisë.
10 Ju jeni dëshmitarë, dhe Perëndia gjithashtu, se sa shenjtërisht dhe drejtësisht dhe pafajësisht ne silleshim midis jush që besoni;
11 Ashtu siç ju e dini se si ne, nxitnim dhe ngushëllonim dhe këshillonim secilin prej jush, ashtu siç bën një baba me fëmijët e tij,
12 Që ju të ecni të denjë për Perëndinë, i cili ju ka thirrur në mbretërinë dhe lavdinë e tij.
13 Për këtë arsye ne edhe e falënderojmë Perëndinë pa pushim, sepse, kur ju e pranuat fjalën e Perëndisë që e dëgjuat prej nesh, ju nuk e pranuat si fjala e njerëzve, por siç është me të vërtetë, fjala e Perëndisë, që punon në mënyrë të efektshme edhe në ju që besoni.
14 Sepse ju, vëllezër, u bëtë ndjekësit e kishave të Perëndisë që në Judea janë në Krishtin Jezus; sepse edhe ju keni pësuar gjëra të tilla prej bashkëkombësve tuaj, ashtu si ata kanë pësuar prej judejve;
15 Të cilët dhe vranë Zotin Jezus, dhe profetët e tyre, dhe ne na kanë persekutuar; dhe nuk i pëlqejnë Perëndisë, dhe janë kundër të gjithë njerëzve;
16 Duke mos na lejuar t’u flasim paganëve që ata të mund të shpëtoheshin, për të mbushur gjithnjë mëkatet e tyre; sepse zemërimi në pikën e kulmit ka ardhur mbi ta.
17 Por ne, vëllezër, duke u tërhequr prej jush për një kohë të shkurtër në prani, jo në zemër, u përpoqëm shumë më tepër të shihnim fytyrën tuaj me shumë mall.
18 Prandaj ne do të kishim ardhur te ju, vetë unë Pali, një herë dhe dy herë; por Satanai na pengoi.
19 Por çfarë është shpresa jonë, apo gëzimi, apo kurora e gëzimit? A nuk jeni edhe ju në praninë e Zotit tonë Jezu Krisht në ardhjen e tij?