1 Prandaj, duke patur këto premtime, o shumë të dashur, le ta pastrojmë veten tonë nga të gjitha ndotjet e mishit dhe të frymës, duke përsosur shenjtërinë në frikën e Perëndisë.
2 Na pranoni; ne nuk i kemi bërë padrejtësi ndonjërit, nuk e kemi prishur ndonjërin, nuk e kemi mashtruar ndonjërin.
3 Unë nuk e them këtë për t’ju dënuar; sepse kam thënë më parë, se ju jeni në zemrat tona të vdesim dhe të jetojmë bashkë me ju.
4 I madh është guximi i fjalës sime ndaj jush, e madhe është mburrja ime për ju; unë jam plot me ngushëllim, unë jam i gëzuar jashtë mase në gjithë mundimin tonë.
5 Sepse, kur erdhëm në Maqedoni, mishi ynë nuk pati çlodhje, por ishim të mërzitur nga çdo anë; jashtë ishin luftëra, brenda kishte frikë.
6 Megjithatë Perëndia, që i ngushëllon ata që hidhen poshtë, na ngushëlloi me ardhjen e Titusit;
7 Dhe jo vetëm me ardhjen e tij, por edhe me ngushëllimin me të cilin ai u ngushëllua prej jush, kur na tregoi dëshirën tuaj të madhe, vajtimin tuaj, mendjen tuaj të zjarrtë ndaj meje; kështu që unë u gëzova edhe më shumë.
8 Sepse edhe pse ju trishtova me një letër, nuk pendohem, megjithëse u pendova; sepse marr vesh që e njëjta letër ju ka trishtuar, edhe pse ishte për pak kohë.
9 Tani gëzoj, jo se ju u trishtuat, por që u trishtuat për pendesë; sepse ju u trishtuat sipas një mënyre të perëndishme, që ju të mos dëmtoheni në ndonjë gjë prej nesh.
10 Sepse trishtimi i perëndishëm prodhon pendesë për shpëtim për të cilin nuk pendohet askush; por trishtimi i botës shkakton vdekje.
11 Sepse shikoni pikërisht këtë gjë, që ju u trishtuat sipas mënyrës së perëndishme, se sa kujdes krijoi në ju, po, sa shfajësim për veten tuaj, po, sa zemërim, po, sa frikë, po, sa dëshirë të madhe, po, sa zell, po, sa hakmarrje! Në të gjitha gjërat ju e keni treguar veten të jeni të pafajshëm në këtë çështje.
12 Prandaj, megjithëse ju shkrova, nuk e bëra për shkak të atij që e kishte bërë të keqen, as për shkak të atij që e pësoi të keqen, por që të shfaqet te ju kujdesi ynë për ju para Perëndisë.
13 Prandaj ne jemi të ngushëlluar në ngushëllimin tuaj; po, dhe u gëzuam edhe më shumë për gëzimin e Titusit, sepse fryma e tij u qetësua nga ju të gjithë.
14 Sepse nëse jam mburrur para tij për ndonjë gjë për ju, nuk më vjen turp; por ashtu si ju themi të gjitha gjërat me vërtetësi, kështu edhe mburrja jonë, të cilën e bëra para Titusit, doli e vërtetë.
15 Dhe dashuria e tij e brendshme është më e madhe për ju, kur kujton bindjen e ju të gjithëve, se si me frikë dhe të dridhura e pritët atë.
16 Prandaj unë gëzoj që kam besim te ju në të gjitha gjërat.