1 Vëllezërit e mi, mos e kini besimin e Zotit tonë Jezu Krisht, Zotin e lavdisë, me anësi.
2 Sepse nëse vjen në mbledhjen tuaj një burrë me një unazë të florinjtë, me veshje të mirë, dhe vjen gjithashtu një i varfër me rroba të ndyra;
3 Dhe ju e përfillni atë që ka veshje të shkëlqyer, dhe i thoni atij: Ulu ti këtu në një vend të mirë; dhe i thoni të varfërit: Rri më këmbë atje, ose ulu këtu poshtë stolit të këmbëve të mia;
4 Atëherë a nuk jeni të anshëm në vetvete, dhe bëheni gjykatës të mendimeve të këqija?
5 Dëgjoni, vëllezërit e mi të dashur: A nuk i ka zgjedhur Perëndia të varfërit e kësaj bote të pasur në besim, dhe trashëgimtarët e mbretërisë të cilën ai ua ka premtuar atyre që e duan atë?
6 Por ju i keni përbuzur të varfërit. A nuk ju shtypin të pasurit, dhe ju tërheqin para froneve të gjykimit?
7 A nuk e blasfemojnë atë emër të denjë prej të cilit jeni thirrur?
8 Nëse ju e përmbushni ligjin mbretëror sipas shkrimeve: Ti do ta duash fqinjin tënd si veten tënde, ju bëni mirë;
9 Por nëse keni anësi, ju mëkatoni, dhe jeni të bindur prej ligjit si shkelës.
10 Sepse kushdo që do ta zbatojë gjithë ligjin, dhe prapë ta shkelë në një pikë, ai është fajtor për të gjitha.
11 Sepse ai që tha: Mos e shkel kurorën, tha gjithashtu: Mos vrit. Tani, nëse ti nuk shkel kurorën, prapë nëse vret, ti je bërë një shkelës i ligjit.
12 Kështu thoni, dhe kështu bëni, si ata që do të gjykohen prej ligjit të lirisë.
13 Sepse ai do të gjykohet pa mëshirë, që nuk ka treguar mëshirë; dhe mëshira mburret kundër gjykimit.
14 Çfarë dobie ka, vëllezërit e mi, megjithëse një njeri thotë që ai ka besim, dhe nuk ka vepra? A mundet besimi ta shpëtojë atë?
15 Nëse një vëlla apo një motër është zhveshur, dhe u mungon ushqimi i përditshëm,
16 Dhe njëri prej jush u thotë atyre: Largohuni në paqe, u ngrohshi dhe u ngopshi; megjithatë ju nuk ua jepni ato gjëra që janë të nevojshme për trupin; çfarë dobie ka?
17 Po kështu besimi, nëse nuk ka vepra, është i vdekur, duke qenë vetëm.
18 Po, dikush mund të thotë: Ti ke besim, dhe unë kam vepra; ma trego besimin tënd pa veprat e tua, dhe unë do të ta tregoj besimin tim prej veprave të mia.
19 Ti beson se ka një Perëndi; mirë bën; edhe djajtë besojnë, dhe dridhen.
20 Por a do të dish: O njeri i kotë, që besimi pa vepra është i vdekur?
21 A nuk u shfajësua Abrahami, ati ynë prej veprave, pasi e kishte ofruar Isakun, birin e tij në altar?
22 A shikon ti se si besimi bashkëpunoi me veprat e tij, dhe prej veprave besimi u bë i përsosur?
23 Dhe shkrimi u përmbush që thotë: Abrahami e besoi Perëndinë, dhe kjo iu llogarit atij për drejtësi; dhe ai u quajt Miku i Perëndisë.
24 Atëherë ju shikoni se si prej veprave shfajësohet njeriu, dhe jo vetëm nga besimi.
25 Po kështu a nuk ishte edhe prostituta Rahab shfajësuar prej veprave, pasi i priti lajmëtarët, dhe i nisi nga një rrugë tjetër?
26 Sepse ashtu si trupi pa shpirtin është i vdekur, kështu edhe besimi pa vepra është i vdekur.