1 Nga vijnë luftrat dhe betejat ndërmjet jush? A nuk vijnë prej këtej, madje prej epsheve tuaja që luftojnë në gjymtyrët tuaja?
2 Ju lakmoni, dhe nuk keni; ju vrisni, dhe dëshironi të keni, dhe nuk mund të fitoni; ju grindeni dhe luftoni, prapë nuk keni, për shkak se nuk kërkoni.
3 Ju kërkoni, dhe nuk merrni, sepse kërkoni gabimisht, që të mund ta harxhoni atë për epshet tuaja.
4 Ju kurorëshkelës dhe kurorëshkelëse, a nuk e dini që miqësia e botës është armiqësi me Perëndinë? Prandaj kushdo që do të jetë një mik i botës është armiku i Perëndisë.
5 A mendoni se shkrimi e thotë kot: Fryma që jeton brenda nesh lakmon të ketë smirë?
6 Por ai jep më shumë hir. Prandaj ai thotë: Perëndia e kundërshton krenarin, por i jep hir të përulurit.
7 Prandaj nënshtrohuni Perëndisë. Kundërshtoni djallin, dhe ai do të largohet prej jush.
8 Afrojuni Perëndisë, dhe do t’ju afrohet juve. Pastrojini duart, ju mëkatarë; dhe pastrojini zemrat tuaja, ju me dy mendje.
9 Mjerohuni, dhe vajtoni, dhe qani; le të kthehet e qeshura juaj në vajtim, dhe gëzimi juaj në rëndim shpirti.
10 Përuleni veten në sytë e Zotit, dhe ai do t’ju ngrejë lart.
11 Mos flisni keq për njëri-tjetrin, vëllezër. Ai që flet keq për vëllain e tij, dhe e gjykon vëllain e tij, flet keq për ligjin, dhe gjykon ligjin; por nëse ti gjykon ligjin, ti nuk je një bërës i ligjit, por një gjykatës.
12 Është një ligjdhënës, i cili është i aftë të shpëtojë dhe të shkatërrojë; kush je ti që gjykon një tjetër?
13 Tani ejani, ju që thoni: Sot ose nesër ne do të shkojmë në këtë qytet, dhe do të qëndrojmë atje një vit, dhe do të blejmë e shesim, dhe do të marrim fitime;
14 Ndërkohë ju nuk e dini se çfarë do të ndodhë nesër. Sepse çfarë është jeta juaj? Ajo është pikërisht një avull, që shfaqet për pak kohë, dhe pastaj zhduket.
15 Sepse ju duhet të thoni: Në dashtë Zoti, ne do të jetojmë, dhe do të bëjmë këtë, ose atë.
16 Por tani ju gëzoni me mburrjet tuaja; gjithë gëzimi i tillë është i keq.
17 Prandaj atij që di të bëjë mirë, dhe nuk bën, për atë është mëkat.