1 Prandaj le të trembemi, duke qenë se një premtim na është lënë neve për të hyrë në çlodhjen e tij, që të mos arrijë ndonjëri prej jush në të.
2 Sepse ungjilli na u predikua neve, ashtu si edhe atyre; por fjala e predikuar nuk pati dobi për ta, duke mos qenë trazuar me besim në ata që e dëgjuan.
3 Sepse ne që kemi besuar hyjmë në çlodhje, siç tha ai: Siç jam betuar në zemërimin tim, nëse ata do të hyjnë në çlodhjen time; megjithëse veprat ishin mbaruar që nga themelimi i botës.
4 Sepse ai foli në një vend të caktuar për ditën e shtatë në këtë mënyrë: Dhe Perëndia u çlodh ditën e shtatë prej të gjitha punëve të tij.
5 Dhe në këtë vend përsëri: Nëse ata do të hyjnë në çlodhjen time.
6 Prandaj duke parë se mbetet që disa duhet të hyjnë në të, dhe ata të cilëve u ishte predikuar së pari nuk hynë për shkak të mosbesimit;
7 Përsëri, ai kufizon një ditë të caktuar, duke thënë te Davidi: Sot, pas një kohe kaq të gjatë; ashtu siç është thënë: Sot nëse ju do ta dëgjoni zërin e tij, mos i ngurtësoni zemrat tuaja.
8 Sepse nëse Jezusi do t’u kishte dhënë çlodhjen atyre, atëherë ai nuk do t’u fliste më mbrapa për një ditë tjetër.
9 Atëherë mbetet pra një çlodhje për njerëzit e Perëndisë.
10 Sepse ai që ka hyrë në çlodhjen e tij, ai gjithashtu ka pushuar nga punët e tij vetjake, ashtu siç bëri Perëndia nga të tijat.
11 Prandaj le të mundohemi që të hyjmë në atë çlodhje, që asnjë njeri të mos bjerë pas të njëjtit shembulli të mosbesimit.
12 Sepse fjala e Perëndisë është e gjallë, dhe e fuqishme, dhe më e mprehtë se çdo shpatë me dy presa, duke depërtuar madje deri në ndarjen e shpirtit dhe të frymës, të nyjeve dhe të palcave, dhe është një dalluese e mendimeve dhe qëllimeve të zemrës.
13 As nuk ka ndonjë krijesë që nuk shfaqet në shikimin e tij; por të gjitha gjërat janë lakuriq dhe të hapura për sytë e tij me të cilin ne kemi punë.
14 Atëherë duke parë se ne kemi një kryeprift të madh, që ka kaluar në qiej, Jezusin Birin e Perëndisë, le të kapemi fort pas besimit tonë.
15 Sepse ne nuk kemi një kryeprift që nuk mund të preket me ndjenjën e dobësive tona; por ai u tundua në të gjitha gjërat ashtu siç jemi ne, por prapë pa mëkat.
16 Prandaj le të afrohemi me guxim te froni i hirit, që ne të mund të fitojmë mëshirë, dhe të gjejmë hir për ndihmë në kohë nevoje.