1 Sepse ky Melkizedek, mbreti i Salemit, prift i Perëndisë më të lartë, i cili e takoi Abrahamin kur po kthehej nga masakra e mbretërve, dhe e bekoi atë;
2 Të cilit edhe Abarahami i dha një të dhjetën nga të gjitha; së pari duke qenë sipas përkthimit Mbret i drejtësisë, dhe pas asaj edhe Mbreti i Salemit, domethënë, Mbreti i paqes;
3 Pa baba, pa nënë, pa prejardhje, duke mos pasur as fillimin e ditëve, as fundin e jetës; por i bërë si Biri i Perëndisë; qëndron një prift vazhdimisht.
4 Tani, mendoni se sa i madh ishte ky njeri, të cilit edhe patriarku Abaraham i dha të dhjetën e plaçkave.
5 Dhe me të vërtetë ata që janë bijtë e Levit, të cilët marrin zyrën e priftërimit, kanë një urdhërim për të marrë të dhjetat e njerëzve sipas ligjit, domethënë, të vëllezërve të tyre, megjithëse vijnë prej ijëve të Abrahamit;
6 Por ai, prejardhja e të cilit nuk llogaritet prej atyre, mori të dhjeta nga Abrahami, dhe e bekoi atë që kishte premtimet.
7 Dhe pa kundërshtim fare më i vogli bekohet prej më të mirës.
8 Dhe këtu njerëzit që vdesin marrin të dhjetat; por atje ai i merr ato, për të cilin dëshmohet se jeton.
9 Dhe ashtu siç mund të them, edhe Levi, i cili merr të dhjeta, i paguante të dhjeta me anë të Abrahamit.
10 Sepse ai ende ishte në ijët e babait të tij, kur Melkizedeku e takoi atë.
11 Prandaj nëse përsosja ishte prej priftërimit levitikal, (sepse nën të populli e mori ligjin,) çfarë ishte nevojë e mëtejshme që një prift tjetër të ngrihej sipas rregullit të Melkizedekut, dhe jo të thirrej sipas rregullit të Aaronit?
12 Sepse priftërimi duke qenë i ndryshuar, është bërë nga nevoja edhe një ndryshim i ligjit.
13 Sepse ai për të cilin janë thënë këto gjëra i përket një fisi tjetër, prej të cilit nuk shërbente njeri tek altari.
14 Sepse është e qartë që Zoti ynë u ngrit nga Juda; fis për të cilin Moisiu nuk tha gjë në lidhje me priftërimin.
15 Dhe është akoma shumë më e qartë; meqë sipas ngjashmërisë së Melkizedekut ngrihet një prift tjetër,
16 I cili është bërë, jo sipas ligjit të një urdhërimi mishor, por sipas fuqisë të një jete të pafundme.
17 Sepse ai dëshmon: Ti je një prift përgjithmonë sipas rregullit të Melkizedekut.
18 Sepse me të vërtetë ka një shfuqëzim të urdhërimit të mëparshëm për shkak të dobësisë dhe padobisë së tij.
19 Sepse ligji nuk bëri të përsosur ndonjë gjë, por paraqitja e një shprese më të mirë e bëri; prej së cilës ne i afrohemi Perëndisë.
20 Dhe derisa jo pa betim ai u bë prift:
21 (Sepse ata priftërinj u bënë pa betim; por ky me betim prej atij që i tha: Zoti u betua dhe nuk do të pendohet: Ti je një prift përgjithmonë sipas rregullit të Melkizedekut.)
22 Prej kaq Jezusi u bë garancia e një dhiate më të mirë.
23 Dhe ata me të vërtetë ishin shumë priftërinj, sepse ata nuk u lejuan të vazhdonin për arsye të vdekjes;
24 Por ky njeri, për shkak se vazhdon përjetë, ka një priftërim të pandryshueshëm.
25 Prandaj ai është edhe në gjendje t’i shpëtojë plotësisht ata që vijnë te Perëndia nëpërmjet tij, duke parë se ai jeton gjithnjë për të ndërmjetësuar për ta.
26 Sepse një kryeprift të tillë na duhej neve, i cili është i shenjtë, i padëmshëm, i panjollosur, i ndarë prej mëkatarëve, dhe u bë më i lartë se qiejt;
27 I cili nuk ka nevojë, si ata kryepriftërinjtë, të ofrojë flijime përditë, së pari për mëkatet e tij, dhe pastaj për ato të njerëzve; sepse këtë ai e bëri njëherë, kur ofroi vetveten.
28 Sepse ligji i bën njerëzit kryepriftërinj që kanë paaftësi; por fjala e betimit, që ishte pas ligjit, e bën Birin, i cili është shenjtëruar përgjithmonë.