Ishte një kohë e vështirë në mbretërinë e Izraelit. Armiqtë e tyre u mblodhën përreth për luftë. Kishte dhe një zi buke që asgjësonte popullin, saqë një çerek litri glasë pëllumbi shitej për pesë copa argjendi. Po! Koha ishte kaq e keqe saqë njerëzit hanin glasën e pëllumbave, dhe në fakt hanin gjëra më të neveritshme se kjo. Megjithatë, katër burra lebrozë thanë me njëri-tjerin: “Pse rrimë këtu derisa të vdesim? Nëse ne themi se do të hyjmë në qytet, atëherë zia e bukës është në qytet, dhe ne do të vdesim atje; dhe nëse ne rrimë palëvizur këtu, ne prapë do të vdesim. Prandaj tani ejani, le të biem në dorë të ushtrisë së sirianëve; nëse ata na lënë të gjallë, ne do të jetojmë; por nëse ata na vrasin, ne veç do të vdesim.” Prandaj, ata erdhën te kampi i armiqve të tyre, por panë që nuk kishte njeri atje. Perëndia kishte bërë që sirianët (armiqtë e Izraelit) të dëgjonin një zhurmë të frikshme dhe menduan që ushtritë më të mëdha po vinin t’i shkatërronin. Prandaj ata ikën me vrap. Pastaj, kur erdhën lebrozët te çadrat, ata gjetën ushqim, pije, flori, argjend dhe veshje. Ata filluan të hanin, të pinin dhe t’i fshihnin pasuritë, por pastaj u vinte keq, dhe thanë: “Nuk po veprojmë mirë; sot është një ditë e lajmeve të mira dhe ne heshtim...”. Mesazhi për ne është që Perëndia na ka shpëtuar edhe ne! Ai ka asgjësuar armikun tonë, djallin. Ai ka plotësuar nevojat tona! Ai na ka falur mëkatet! Po, përmes Krishtit ne kemi shpëtim dhe shijojmë çdo bekim të Perëndisë. Pyetja është kjo: Çfarë po bëjmë ne me këto lajme te mira? 

     Ky varg na e tregon ndryshimin që kishte ndodhur në jetën e Apostullit Pal. Në fillim, dhe me zell, ai provonte ta shkatërronte besimin e të Krishterëve, por pas takimit të tij hynor me Jezusin, Pali u shpëtua. Dëshira dhe vullneti i tij ndryshuan nga shkatërrimi në ndërtim. Kur Jezusin hyn në jetën e ndokujt sot, e njëjta gjë do të ndodhë. Ndoshta, më parë, ju keni luftuar me dëshirë, me gjithë zemër kundër Jezusit, por tani Ai është Miku juaj më i shtrenjtë. Te 2 Korintasve 5:17, Bibla thotë: “...nëse dikush është në Krishtin, ai është një krijesë e re; gjërat e vjetra ikën; ja, të gjitha gjërat u bënë të reja.” Para se të mbarojmë, dua të shtoj dhe një mendim tjetër. Unë kam lexuar që Mbreti Redwald i Anglisë Lindore ndërtoi një vend të shenjtë që nga njëra anë kishte një altar për Zotin e vërtetë, ndërsa nga ana tjetër një altar për perënditë e rreme. Kjo është situata edhe në zemrat e besimtarëve të ftohtë. Atje ndërtojnë një pjesë modeste për Zotin e Biblës, por ruajnë një pjesë të madhe për idhujt e kësaj bote. Te vargu i mësipërm, është e qartë që Pali nuk ishte kështu. Ai iku plotësisht nga puna e shkatërrimit, dhe filloi me punën e predikimit. Ai jetoi plotësisht për Jezusin! Amin!