1 Dhe m’u dha një kallam që ngjante me një shkop; dhe engjëlli qëndroi, duke thënë: Çohu, dhe mat tempullin e Perëndisë, dhe altarin, dhe ata që adhurojnë në të.
2 Por oborrin që është jashtë tempullit lëre jashtë, dhe mos e mat; sepse u është dhënë paganëve; dhe qytetin e shenjtë do ta shkelin nën këmbë dyzet e dy muaj.
3 Dhe unë do t’u jap fuqi dy dëshmitarëve të mi, dhe ata do të profetizojnë një mijë e dyqind e gjashtëdhjetë ditë, të veshur me thasë.
4 Këta janë të dy pemët e ullirit, dhe të dy shandanat që qëndrojnë para Perëndisë së tokës.
5 Dhe nëse ndonjë njeri do t’i dëmtojë, nga goja e tyre del zjarr, dhe i gllabëron armiqtë e tyre; dhe nëse dikush do t’i dëmtojë ata, kështu duhet të vritet.
6 Këta kanë pushtet të mbyllin qiellin, që të mos bjerë shi në ditët e profecisë së tyre; dhe kanë pushtet mbi ujërat t’i kthejnë në gjak, dhe ta godasin tokën me të gjitha mynxyrat, sa herë që të duan.
7 Dhe kur ta kenë përfunduar dëshminë e tyre, bisha që ngjitet jashtë prej honit të pafund do të bëjë luftë kundër tyre, do t’i mundë, dhe do t’i vrasë.
8 Dhe kufomat e tyre do të mbeten në rrugën e qytetit të madh, që shpirtërisht quhet Sodoma dhe Egjipti, ku u kryqëzua edhe Zoti ynë.
9 Dhe ata prej popujve dhe fiseve dhe gjuhëve dhe kombeve do t’i shohin trupat e vdekura të tyre tri ditë e gjysmë, dhe nuk do të lejojnë që kufomat e tyre të varrosen.
10 Dhe ata që banojnë mbi tokë dhe do të gëzojnë mbi ta, dhe do të ngazëllohen, dhe do t’i dërgojnë dhurata njëri-tjetrit; sepse këta dy profetë i torturuan ata që banonin mbi tokë.
11 Dhe pas tri ditësh e gjysmë Fryma e jetës prej Perëndisë hyri brenda tyre, dhe ata qëndronin mbi këmbët e tyre; dhe frika e madhe ra mbi të gjithë ata që i panë.
12 Dhe ata dëgjuan një zë të madh prej qiellit duke u thënë atyre: Ngjituni këtej. Dhe ata u ngjitën lart në qiell në një re; dhe armiqtë e tyre i panë.
13 Dhe në të njëjtën orë ndodhi një tërmet, dhe u rrëzua e dhjeta e qytetit, dhe në tërmet u vranë shtatëmijë njerëz; dhe pjesa e mbetur u frikësua, dhe i dhanë lavdi Perëndisë së qiellit.
14 Mjerimi i dytë kaloi; dhe, ja, mjerimi i tretë vjen shpejt.
15 Dhe engjëlli i shtatë trumbetoi; dhe kishte zëra të mëdhenj në qiell, duke thënë: Mbretëritë e kësaj bote janë bërë mbretëri të Zotit tonë, dhe të Krishtit të tij; dhe ai do të mbretërojë përherë e përherë.
16 Dhe njëzetë e katër pleqtë, që rrinin ulur në ndenjëset e tyre përpara Perëndisë, ranë përmbys mbi fytyrat e tyre, dhe adhuruan Perëndinë,
17 Duke thënë: Ne të japim falënderime ty, O Zot Perëndi i Gjithëpushtetshëm, që je, dhe ishe, dhe je për të ardhur; sepse ti ke marrë për veten fuqinë tënde të madhe, dhe ke mbretëruar.
18 Dhe kombet u inatosën, dhe zemërimi yt erdhi, dhe koha e të vdekurve, që ata të gjykohen, dhe që ti t’u japësh shpërblim shërbëtorëve të tu profetëve, dhe shenjtorëve, dhe atyre që i tremben emrit tënd, të vegjël e të mëdhenj; dhe t’i shkatërrosh ata që shkatërrojnë tokën.
19 Dhe tempulli i Perëndisë u hap në qiell, dhe në tempullin e tij u duk arka e dhiatës së tij; dhe pati vetëtima, dhe zëra, dhe bubullima, dhe një tërmet, dhe breshër i madh.