1 Dhe dëgjova një zë të madh prej tempullit duke u thënë të shtatë engjëjve: Shkoni, dhe derdhni mbi tokën enët e zemërimit të Perëndisë.
2 Dhe i pari shkoi, dhe derdhi enën e tij mbi tokën; dhe një ulcerë e dhembshme dhe e pështirë ra mbi njerëzit që kishin shenjën e bishës, dhe mbi ata që adhuronin imazhin e tij.
3 Dhe engjëlli i dytë e derdhi enën e tij mbi detin; dhe ai u bë si gjaku i njeriut të vdekur; dhe çdo gjallesë në det vdiq.
4 Dhe engjëlli i tretë e derdhi enën e tij mbi lumenjtë dhe burimet e ujërave; dhe ata u bënë gjak.
5 Dhe unë e dëgjova engjëllin e ujërave të thotë: Ti je i drejtë, O Zot, që je, dhe ishe, dhe je për të ardhur, sepse ti kështu ke gjykuar.
6 Sepse ata kanë derdhur gjakun e shenjtorëve dhe të profetëve, dhe ti u ke dhënë gjak për të pirë; sepse ata e meritojnë.
7 Dhe dëgjova një tjetër prej altarit të thotë: Po kështu, Zot Perëndi i Gjithëfuqishëm, gjykimet e tua janë të vërteta dhe të drejta.
8 Dhe engjëlli i katërt e derdhi enën e tij mbi diellin; dhe atij iu dha fuqi t’i digjte njerëzit me zjarr.
9 Dhe njerëzit u dogjën me nxehtësi të madhe, dhe blasfemuan emrin e Perëndisë, që ka pushtet mbi këto mynxyra; dhe ata nuk u penduan t’i jepnin atij lavdi.
10 Dhe engjëlli i pestë e derdhi enën e tij mbi ndenjësen e bishës; dhe mbretëria e tij u mbush me errësirë; dhe ata brejtën gjuhët e tyre nga dhembja,
11 Dhe blasfemuan Perëndinë e qiellit për shkak të dhembjeve të tyre dhe ulcerave të tyre, dhe nuk u penduan për veprat e tyre.
12 Dhe engjëlli i shtatë e derdhi enën e tij mbi lumin e madh Eufrat; dhe uji i tij u tha, që rruga e mbretërve e lindjes të mund të përgatitej.
13 Dhe unë pashë tri frymëra të papastra si bretkosa të dilnin nga goja e dragoit, dhe nga goja e bishës, dhe nga goja e profetit të rremë.
14 Sepse janë frymëra të djajve, duke bëre mrekulli, që dalin te mbretërit e tokës dhe të gjithë botës, për t’i mbledhur ata për betejën e asaj dite të madhe të Perëndisë së Gjithfuqishëm.
15 Ja, unë vij si një vjedhës. I bekuar është ai që rri zgjuar, dhe i ruan rrobat e tij, që të mos ecë i zhveshur, dhe ata të shikojnë turpin e tij.
16 Dhe i mblodhi ata në një vend të quajtur në gjuhën hebraike Armagedon.
17 Dhe engjëlli i shtatë e derdhi enën e tij në ajër; dhe doli një zë i madh nga tempulli i qiellit, prej fronit, duke thënë: U bë.
18 Dhe kishte zëra, dhe bubullima, dhe vetëtima; dhe u bë një tërmet i madh, i tillë që nuk u bë që kur njerëzit ishin mbi tokë, një tërmet kaq i fuqishëm, dhe kaq i madh.
19 Dhe qyteti i madh u nda në tri pjesë, dhe qytetet e kombeve ranë; dhe Babilonia e madhe u kujtua përpara Perëndisë, që t’i japë asaj kupën e verës të furisë së zemërimit të tij.
20 Dhe çdo ishull iku shpejt, dhe malet nuk u gjetën.
21 Dhe ra mbi njerëzit një breshër i madh prej qiellit, çdo gur sa pesha e një talenti; dhe njerëzit blasfemuan Perëndinë për shkak të mynxyrës së breshërit; sepse mynxyra e këtij ishte shumë e madhe.