1 Dhe erdhi një nga të shtatë engjëjt që kishte të shtatë enët, dhe foli me mua, duke më thënë: Eja këtu; dhe unë do të të tregoj gjyqin e kurvës së madhe që rri ulur mbi shumë ujëra;
2 Me të cilën mbretërit e tokës kanë kurvëruar, dhe banorët e tokës janë bërë të dehur me verën e kurvërimit të saj.
3 Kështu më çoi në frymë në shkretëtirë; dhe unë pashë një grua ulur mbi një bishë me ngjyrë të kuqe, plot emra të blasfemisë, që kishte shtatë koka dhe dhjetë brirë.
4 Dhe gruaja ishte veshur me ngjyrë purpur dhe të kuqe, dhe stolisur me ar dhe gurë të çmuar dhe margaritarë, duke pasur një kupë të artë në dorën e saj plot me neveritë dhe ndyrësinë e kurvërimit të saj;
5 Dhe mbi ballin e saj ishte shkruar një emër: E FSHEHTË, BABILONIA E MADHE, NËNA E KURVAVE DHE NEVERIVE TË TOKËS.
6 Dhe e pashë gruan të dehur me gjakun e shenjtorëve, dhe me gjakun e martirëve të Jezusit; dhe kur unë e vështrova, u çudita me habi të madhe.
7 Dhe engjëlli më tha: Përse u çudite? Unë do të të tregoj të fshehtën e gruas, dhe të bishës që e mbart atë, që ka shtatë koka dhe dhjetë brirë.
8 Bisha që pe, ishte, dhe nuk është; dhe do të ngrihet prej honit të pafund, dhe do të shkojë në humbje; dhe ata që banojnë në tokë, emrat e të cilëve nuk ishin shkruar në librin e jetës që nga themelimi i botës, do të çuditen kur të shohin bishën që ishte, dhe nuk është, dhe megjithatë është.
9 Dhe këtu është mendja që ka urtësi. Të shtatë kokat janë shtatë malet, mbi të cilët gruaja është ulur.
10 Dhe janë shtatë mbretër; pesë kanë rënë, dhe njëri është, dhe tjetri ende nuk ka ardhur; dhe kur të vijë, ai duhet të qëndrojë për një kohë të shkurtër.
11 Dhe bisha që ishte, dhe nuk është, madje ai është i teti, dhe është nga të shtatët, dhe shkon në humbje.
12 Dhe të dhjetë brirët që ti pe janë dhjetë mbretër, të cilët nuk kanë marrë mbretëri deri tani; por marrin pushtet si mbretër një orë bashkë me bishën.
13 Këta kanë një mendje, dhe do t’ia japin bishës fuqinë dhe pushtetin e tyre.
14 Këta do të bëjnë luftë me Qengjin, dhe Qengji do t’i mundë ata; sepse ai është Zoti i zotërve, dhe Mbreti i mbretërve; dhe ata që janë me të janë thirrur, dhe zgjedhur, dhe besnikë.
15 Dhe ai më thotë mua: Ujërat që pe, ku është ulur kurva, janë popuj, dhe turma, dhe kombe, dhe gjuhë.
16 Dhe të dhjetë brirët që pe mbi bishën, këta do ta urrejnë kurvën, dhe do ta bëjnë atë të shkretë dhe lakuriq, dhe do të hanë mishin e saj, dhe do ta djegin me zjarr.
17 Sepse Perëndia ka vënë në zemrat e tyre ta përmbushin vullnetin e tij, dhe të jenë dakord, dhe t’i japin mbretërinë e tyre bishës, deri kur fjalët e Perëndisë të përmbushen.
18 Dhe gruaja që pe është ai qyteti i madh, që mbretëron mbi mbretërit e tokës.