1 Prandaj ne duhet t’u kushtojmë vëmendjen më serioze gjërave që kemi dëgjuar, që të mos t’i lëmë ndonjëherë të shkasin.
2 Sepse nëse fjala e thënë prej engjëjve ishte e patundur, dhe çdo shkelje dhe mosbindje merrte një kompensim të drejtë shpërblimi;
3 Si do të shpëtohemi ne, nëse lëmë pas dore shpëtimin kaq të madh; i cili në fillim filloi të flitej prej Zotit, dhe na u pohua neve prej atyre që e dëgjuan;
4 Edhe Perëndia duke dhënë dëshmi për ta, si me shenja dhe me çudira, dhe me mrekulli të ndryshme, dhe dhuratat e Frymës së Shenjtë, sipas vullnetit vetjak të tij?
5 Sepse engjëjve ai nuk u ka nënshtruar botën e ardhshme, për të cilën flasim.
6 Por njëri në një vend të caktuar dëshmoi, duke thënë: Ç’është njeriu, që ti mendon për të? Ose biri i njeriut, që ti e viziton atë?
7 Ti e ke bërë atë pak më poshtë se engjëjt; ti e kurorëzove atë me lavdi dhe nder, dhe e vendose atë mbi veprat e duarve të tua;
8 Ti i ke nënshtruar të gjitha gjërat nën këmbët e tij. Sepse në atë që vuri gjithçka nën të, ai nuk la gjë që nuk është vënë nën të. Por tani ne i shohim të gjitha gjërat ende jo të vëna nën të.
9 Por ne shohim Jezusin, i cili u bë pak më poshtë se engjëjt për vuajtjen e vdekjes, i kurorëzuar me lavdi dhe nder; që ai prej hirit të Perëndisë të ngjëronte vdekjen për çdo njeri.
10 Sepse i takoi atij, për të cilin janë të gjitha gjërat, dhe prej të cilit janë të gjitha gjërat, në sjelljen e shumë bijve në lavdi, ta bëjë kapitenin e shpëtimit të tyre të përsosur nëpërmjet vuajtjeve.
11 Sepse si ai që shenjtëron dhe të shenjtëruarit janë të gjithë prej njërit; prandaj ai nuk turpërohet t’i quaj ata vëllezër,
12 Duke thënë: Unë do t’ua shpall emrin tënd vëllezërve të mi, në mes të kishës unë do të të këndoj lavdi.
13 Dhe përsëri: Unë do ta vendos besimin tim tek ai. Dhe përsëri: Ja unë dhe fëmijët që Perëndia më ka dhënë mua.
14 Atëherë duke qenë se fëmijët janë pjesëmarrës të mishit dhe gjakut, edhe ai vetë njësoj mori pjesë prej atyre; që përmes vdekjes ai të mund ta shkatërronte atë që kishte pushtetin e vdekjes, domethënë, djallin;
15 Dhe t’i çlironte ata të cilët nëpërmjet frikës së vdekjes ishin gjatë gjithë jetës së tyre të prirur për skllavëri.
16 Sepse me të vërtetë nuk mori mbi vete natyrën e engjëjve; por mori mbi vete farën e Abrahamit.
17 Prandaj në të gjitha gjërat i takonte atij që të bëhej si vëllezërit e tij, që ai të mund të ishte një kryeprift i mëshirshëm dhe besnik në gjërat që i takojnë Perëndisë, të bënte pajtimin për mëkatet e njerëzve.
18 Sepse në atë që ai vetë ka vuajtur duke u tunduar, ai është i aftë t’i ndihmojë ata që tundohen.