1 Dhe unë pashë një shenjë tjetër në qiell, të madhe dhe të mrekullueshme, shtatë engjëj që kishin të shtatë mynxyrat e fundit; sepse në to u mbush zemërimi i Perëndisë.
2 Dhe pashë si të ishte një det prej qelqi të përzier me zjarr; dhe ata që kishin marrë fitoren mbi bishën, dhe mbi imazhin e tij, dhe mbi shenjën e tij, dhe mbi numrin e emrit të tij, duke qëndruar mbi detin prej qelqi, me harpat e Perëndisë.
3 Dhe ata këndojnë këngën e Moisiut, shërbëtorit të Perëndisë, dhe këngën e Qengjit, duke thënë: Të mëdha dhe të mrekullueshme janë veprat e tua, Zot Perëndi i Gjithëfuqishëm; të drejta dhe të vërteta janë rrugët e tua, ti Mbret i shenjtorëve.
4 Kush nuk do të të trembet ty, O Zot, dhe të mos lavdërojë emrin tënd? Sepse vetëm ti je i shenjtë; sepse të gjitha kombet do të vijnë dhe do të adhurojnë para teje; sepse gjykimet e tua janë bërë të njohura.
5 Dhe pas asaj unë pashë, dhe, ja, u hap tempulli i tabernakullit të dëshmisë në qiell;
6 Dhe të shtatë engjëjt dolën nga tempulli, duke pasur të shtatë mynxyrat, të veshur me rroba liri të pastër dhe të bardhë, dhe me gjokset e tyre të ngjeshur me breza të artë.
7 Dhe njëri nga bishat u dha të shtatë engjëjve shtatë enë ari plot me zemërimin e Perëndisë, i cili rron përherë e përherë.
8 Dhe tempulli u mbush me tym prej lavdisë së Perëndisë, dhe prej fuqisë së tij; dhe askush nuk mund të hynte në tempull, derisa të përmbusheshin të shtatë mynxyrat e shtatë engjëjve.