1 Atëherë Jezusi gjashtë ditë para pashkës erdhi në Betani, ku ishte Lazari i cili kishte qenë i vdekur dhe që ai e ngjalli prej së vdekurish.
2 Atje ata i bënë atij një darkë; ku Marta shërbeu, ndërsa Lazari ishte njëri nga ata që u ul në tavolinë me të.
3 Atëherë Maria mori një paund melhem prej nardi, shumë të kushtueshëm, dhe vajosi këmbët e Jezusit, dhe i fshiu këmbët e tij me flokët e saj; dhe shtëpia u mbush me erën e melhemit.
4 Atëherë një nga dishepujt e tij, Juda Iskarioti, biri i Simonit, që do ta tradhëtonte atë, thotë:
5 Pse nuk u shit ky melhem për treqind pens dhe t’u jepej të varfërve?
6 Ai e tha këtë, jo se kujdesej për të varfërit, por sepse ai ishte një hajdut, dhe kishte trastën, dhe mbante çfarë ishtë vendosur atje.
7 Atëherë Jezusi tha: Mos e shqetësoni atë, ajo e ka ruajtur këtë për ditën e varrimit tim.
8 Sepse të varfërit ju i keni gjithmonë me vete, por mua nuk më keni gjithmonë.
9 Prandaj shumë njerëz të judejve e dinin që ai ishte atje: dhe ata nuk erdhën vetëm për hatër të Jezusit, por që ata të mund të shikonin Lazarin gjithashtu, të cilin ai e kishte ngjallur prej së vdekurish.
10 Por krerët e priftërinjve u konsultuan që të mund të vrisnin edhe Lazarin;
11 Sepse për shkak të tij shumë prej judejve u larguan dhe besuan te Jezusi.
12 Ditën tjetër shumë njerëz që kishin ardhur në festë, kur dëgjuan që Jezusi ishte duke ardhur në Jeruzalem,
13 Morën degë palme, dhe dolën para ta takonin atë, dhe thirrën: Hosana: I bekuar është Mbreti i Izraelit që vjen në emër të Zotit.
14 Dhe Jezusi, pasi kishte gjetur një kërriç, u ul mbi të; siç është shkruar:
15 Mos u frikëso, bijë e Sionit; ja, Mbreti yt vjen, ulur mbi një kërriç gomareje.
16 Këto gjëra nuk i kuptuan dishepujt e tij në fillim: por kur Jezusi u lavdërua, atëherë ata u kujtuan se këto gjëra ishin shkruar për të, dhe se ata ia kishin bërë këto gjëra atij.
17 Prandaj njerëzit që ishin me të, kur ai thirri Lazarin nga varri, dhe e ngriti atë prej së vdekurish, japin dëshmi.
18 Për këtë shkak njerëzit e takuan atë gjithashtu, sepse ata dëgjuan që ai e kishte bërë këtë mrekulli.
19 Prandaj farisenjtë thanë midis tyre: A e kuptoni ju se nuk keni fare sukses? Ja, bota shkon pas tij.
20 Dhe ishin disa grekë midis atyre që u ngjitën të adhuronin në festë:
21 Prandaj ata erdhën te Filipi, i cili ishte nga Betsaida e Galilesë, dhe i kërkuan atij, duke thënë: Zotëri, ne duam të shikojmë Jezusin.
22 Filipi vjen dhe i thotë Andresë; dhe përsëri Andrea dhe Filipi i thonë Jezusit.
23 Dhe Jezusi iu përgjigj atyre, duke thënë: Ora ka ardhur, që Biri i njeriut duhet të lavdërohet.
24 Me të vërtetë, me të vërtetë, unë ju them, Vetëm nëse një kokërr gruri bie në tokë dhe vdes, ajo banon vetëm: por nëse vdes, jep shumë fruta.
25 Ai që e do jetën e tij do ta humbasë atë; dhe ai që e urren jetën e tij në këtë botë do ta ruajë atë për jetën e përjetshme.
26 Nëse ndonjë njeri më shërben, le të më ndjekë mua; dhe ku jam unë, atje do të jetë edhe shërbëtori im; nëse ndonjë njeri më shërben, Ati im do ta nderojë atë.
27 Tani shpirti im është i shqetësuar; dhe çfarë të them unë? Atë, shpëtomë nga kjo orë; por për këtë shkak erdha në këtë orë.
28 Atë, lavdëro emrin tënd. Atëherë erdhi një zë nga qielli, duke thënë: Unë dhe e kam lavdëruar atë, dhe do ta lavdëroj përsëri.
29 Prandaj njerëzit që qëndronin pranë dhe e dëgjuan atë, thanë se gjëmonte; të tjerë thanë: Një engjëll i foli atij.
30 Jezusi u përgjigj dhe tha: Ky zë nuk erdhi për shkakun tim, por për hatrin tuaj.
31 Tani është gykimi i kësaj bote; tani princi i kësaj bote do të flaket jashtë.
32 Dhe unë, nëse do të ngrihem lart nga toka, do t’i tërheq të gjithë njerëzit drejt meje.
33 Këtë tha ai, duke nënkuptuar çfarë vdekje do të vdiste.
34 Njerëzit iu përgjigjën atij: Ne kemi dëgjuar nga ligji që Krishti banon përgjithmonë: dhe si thua ti, Biri i njeriut duhet të ngrihet lart? Kush është ky Bir i njeriut?
35 Atëherë Jezusi u tha atyre: Dhe për pak kohë është drita me ju. Ecni ndërsa keni dritë, që të mos vijë errësira mbi ju, sepse ai që ecën në errësirë nuk e di se ku shkon.
36 Ndërsa ju keni dritë, besoni te drita, që ju të mund të jeni fëmijët e dritës. Këto gjëra tha Jezusi, dhe u largua, dhe u fsheh prej tyre.
37 Por megjithëse ai kishte bërë kaq shumë mrekulli para tyre, ata prapë nuk besuan tek ai:
38 Që thënia e profetit Isaia të mund të përmbushej, që tha: Zot, kush e ka besuar raportin tonë? Dhe kujt iu shfaq krahu i Zotit?
39 Prandaj ata nuk mund të besonin, për shkak se Isaia tha përsëri:
40 Ai i ka verbuar sytë e tyre, dhe ka ngurtërsuar zemrën e tyre, që ata të mos shikojnë me sytë e tyre, as të kuptojnë me zemrën e tyre, dhe të shndërrohen, dhe unë t’i shëroj ata.
41 Këto gjëra tha Isaia, kur ai pa lavdinë e tij, dhe foli për të.
42 Megjithatë edhe ndërmjet krerëve kryesorë shumë besuan tek ai, por për shkak të farisenjve ata nuk e rrëfenin atë, që të mos nxirreshin jashtë nga sinagoga:
43 Sepse ata donin lavdërimin e njerëzve më shumë se lavdërimin e Perëndisë.
44 Jezusi thirri dhe tha: Ai që beson tek unë, nuk beson tek unë, por tek ai që më dërgoi mua.
45 Dhe ai që më shikon mua, shikon atë që më dërgoi mua.
46 Unë kam ardhur një dritë në botë, që kushdo që beson tek unë të mos mbetet në errësirë.
47 Dhe nëse ndonjë njeri i dëgjon fjalët e mia, dhe nuk beson, unë nuk e gjykoj atë, sepse unë nuk erdha të gjykoj botën, por ta shpëtoj botën.
48 Ai që më refuzon mua, dhe nuk pranon fjalët e mia, ka njërin që e gjykon atë; fjala që unë kam thënë, ajo do ta gjykojë atë në ditën e fundit.
49 Sepse unë nuk kam folur nga vetja ime, por Ati i cili më dërgoi, më dha një urdhërim, çfarë duhet të them, dhe çfarë duhet të flas.
50 Dhe unë e di që urdhërimi i tij është jetë e përjetshme, prandaj çfarëdo që unë them, ashtu si Ati ma tha mua, ashtu flas unë.