1 Prandaj kur Zoti e dinte që farisenjtë kishin dëgjuar që Jezusi bëri dhe pagëzoi më shumë dishepuj se Gjoni,
2 (Megjithëse Jezusi vetë nuk pagëzoi, por dishepujt e tij,)
3 Ai la Judenë, dhe shkoi përsëri në Galile.
4 Dhe atij i duhet të shkojë përmes Samarisë.
5 Pastaj ai vjen në një qytet të Samarisë, që quhet Sikër, pranë parcelës së tokës që Jakobi i dha birit të tij, Jozefit.
6 Tani, pusi i Jakobit ishte atje. Prandaj Jezusi, duke qenë i lodhur nga udhëtimi i tij, u ul kështu mbi pusin, dhe ishte rreth ora e gjashtë.
7 Vjen një grua e Samarisë për të nxjerrë ujë, Jezusi i thotë asaj: Më jep të pi.
8 (Sepse dishepujt e tij kishin shkuar në qytet të blinin mish.)
9 Pastaj gruaja e Samarisë i tha atij: Si është kjo që ti, duke qenë një jude, kërkon të pishë nga unë, që jam një grua e Samarisë? Sepse judejtë nuk kanë marrëdhënie me Samaritanët.
10 Jezusi u përgjigj dhe i tha asaj: Po ta njihje ti dhuratën e Perëndisë dhe kush është ai që të thotë ty: Më jep të pi; ti do të kishe kërkuar prej tij, dhe ai do të kishte dhënë ty ujin e gjallë.
11 Gruaja i thotë atij: Zotëri, ti nuk ke gjë për të nxjerrë, dhe pusi është i thellë, atëherë nga e ke ti atë ujin e gjallë?
12 A je ti më i madh se ati ynë Jakobi, që na dha neve pusin, dhe prej tij piu vetë, dhe fëmijët e tij, dhe bagëtia e tij?
13 Jezusi u përgjigj dhe i tha: Kushdo që pi nga ky ujë do të ketë prapë etje, 14 Por kushdo që pi nga uji që unë do t’i jap atij nuk do të ketë më etje, por ujin që do t’i jap atij do të jetë brenda tij një pus me ujë që buron në jetë të përjetshme.
15 Gruaja i tha atij: Zotëri, ma jep mua këtë ujë, që të mos kem etje, dhe as të vij këtu të nxjerr.
16 Jezusi i tha asaj: Shko, thirr burrin tënd, dhe eja këtu.
17 Gruaja u përgjigj dhe tha: Unë nuk kam burrë. Jezusi i tha asaj: Ti mirë the: Unë nuk kam burrë,
18 Sepse ti ke pasur pesë burra dhe ai të cilin ti ke tani nuk është burri yt; këtë e the me të vërtetë.
19 Gruaja i tha atij: Zotëri, unë e kuptoj që ti je një profet.
20 Etërit tanë adhuronin në këtë mal; dhe ti thua, që në Jeruzalem është vendi ku njerëzit duhet të adhurojnë.
21 Jezusi i tha asaj: Grua, besomë, ora po vjen, kur ju nuk do të adhuroni Atin, as në këtë mal, as edhe në Jeruzalem.
22 Ju adhuroni dhe ju nuk e dini çfarë; ne e dimë se çfarë adhurojmë, sepse shpëtimi është i judejve.
23 Por vjen ora, dhe tani është ajo, kur adhuruesit e vërtetë do të adhurojnë Atin në frymë dhe në të vërtetën, sepse Ati kërkon të tillë ta adhurojnë atë.
24 Perëndia është një Frymë dhe ata që e adhurojnë atë duhet ta adhurojnë atë në frymë dhe në të vërtetën.
25 Gruaja i tha atij: Unë e di se Mesia vjen, i cili quhet Krisht, kur ai të vijë, ai do të na tregojë të gjitha gjërat.
26 Jezusi i tha asaj: Unë që po të flas ty, jam ai.
27 Dhe ndërkohë erdhën dishepujt e tij dhe u mrekulluan që ai fliste me gruan, por asnjë nuk tha: Çfarë kërkon ti? Ose, Pse bisedon ti me të?
28 Gruaja pastaj e la enën e ujit dhe shkoi në qytet, dhe u thotë burrave:
29 Ejani, shikoni një njeri, që më tregoi mua të gjitha gjërat që unë kisha bërë; a nuk është ky Krishti?
30 Pastaj ata dolën nga qyteti dhe erdhën tek ai.
31 Ndërkohë dishepujt iu lutën atij, duke thënë: Rabi, ha.
32 Por ai u tha atyre: Unë kam ushqim për të ngrënë për të cilin ju nuk dini gjë.
33 Prandaj dishepujt thanë me njëri-tjetrin: I ka sjellë ndonjë njeri ndonjë gjë për të ngrënë?
34 Jezusi u tha atyre: Ushqimi im është që të bëj vullnetin e atij që më dërgoi mua, dhe të mbaroj punën e tij.
35 A nuk thoni ju: Ka akoma katër muaj dhe pastaj vijnë të korrat? Ja, unë ju them juve: Ngrini sytë dhe shikoni fushat, sepse ato janë të bardha tashmë për t’u korrur.
36 Dhe ai që korr merr rrogë, dhe mbledh fruta për jetën e përjetshme, që të dy ai që mbjell dhe ai që korr të mund të gëzojnë së bashku.
37 Dhe në këtë është e vërteta e thënies: Njëri mbjell, dhe tjetri korr.
38 Unë ju dërgova të korrni atë për të cilën ju nuk u munduat, të tjerë u munduan, dhe ju hytë në mundimin e tyre.
39 Dhe shumë nga Samaritanët e atij qyteti e besuan atë për thënien e gruas, e cila dëshmoi: Ai më tregoi mua gjithçka që unë kisha bërë.
40 Pra, kur Samaritanët erdhën tek ai, ata i kërkuan atij që të rrinte me ta; dhe ai qëndroi atje dy ditë.
41 Dhe shumë më tepër njerëz besuan për shkak të fjalës së vetë atij;
42 Dhe ata i thanë gruas: Tani ne besojmë, jo për shkak të thënies sate, sepse ne vetë e kemi dëgjuar atë, dhe e dimë se ky është me të vërtetë Krishti, Shpëtuesi i botës.
43 Tani, pas dy ditësh ai u largua prej andej, dhe shkoi në Galile.
44 Sepse vet Jezusi dëshmoi që një profet nuk ka nder në vendin e vetë.
45 Pastaj, kur ai erdhi në Galile, Galileasit e pranuan atë, sepse kishin parë të gjitha gjërat që kishte bërë në Jeruzalem në festë, sepse edhe ata shkuan në festë.
46 Pra, Jezusi erdhi përsëri në Cana të Galilesë, ku ai e bëri ujin verë. Dhe ishte njëfarë fisniku, biri i të cilit ishte i sëmurë në Kapernaum.
47 Kur ai dëgjoi se Jezusi doli nga Judea në Galile, ai shkoi tek ai dhe iu lut atij që të zbriste, dhe të shëronte birin e tij, sepse ai ishte në prag të vdekjes.
48 Pastaj Jezusi i tha atij: Përveçse kur ju shihni shenja dhe mrekulli, ju nuk do të besoni.
49 Njeriu fisnik i thotë atij: Zotëri, zbrit para se fëmija im të vdesë.
50 Jezusi i tha atij: Ik, biri yt jeton. Dhe burri besoi fjalën që Jezusi i kishte thënë atij, dhe u largua.
51 Dhe ndërsa ai ishte duke zbritur tani, shërbëtorët e tij e takuan atë dhe i treguan atij, duke thënë: Biri yt jeton!
52 Pastaj ai i pyeti ata për orën kur ai filloi të përmirësohet. Dhe ata i thanë atij: Dje në orën e shtatë ethet e lanë atë.
53 Kështu babai e mori vesh se ishte në të njëjtën orë, në të cilën Jezusi i tha atij: Biri yt jeton! Dhe ai vetë besoi, dhe e gjithë shtëpia e tij.
54 Kjo është përsëri mrekullia e dytë që Jezusi bëri, kur ai doli nga Judea në Galile.