1 Pas këtyre gjërave Zoti caktoi edhe shtatëdhjetë të tjerë, dhe i dërgoi ata dy nga dy para tij në çdo qytet dhe vend, ku ai vetë do të vinte.
2 Prandaj ai u tha atyre: Të korrat me të vërtetë janë të mëdha, por punëtorë janë pak; prandaj lutjuni Zotit të të korrave, që ai të dërgojë punëtorë në të korrat e tij.
3 Shkoni; ja, unë po ju dërgoj si qengja mes ujqve.
4 Mos merrni as kuletë, as qese, as këpucë; dhe mos përshëndetni njeri gjatë rrugës.
5 Dhe në cilëndo shtëpi që të hyni, thoni në fillim: Paqja qoftë në këtë shtëpi.
6 Dhe nëse biri i paqes do të jetë atje, paqja juaj do të mbetet mbi të; nëse jo, ajo do t’ju kthehet juve.
7 Dhe në të njëjtën shtëpi vazhdoni, duke ngrënë dhe pirë gjërat që ata do t’ju japin; sepse punëtori është i denjë për shpërblimin e tij. Mos shkoni nga njëra shtëpi në tjetrën.
8 Dhe në cilindo qytet që të hyni, dhe ata ju pranojnë, hani ato gjëra që vendosen para jush;
9 Dhe shëroni të sëmurët që janë në të, dhe u thoni atyre: Mbretëria e Perëndisë ju është afruar.
10 Por në cilindo qytet që të hyni, dhe ata nuk ju pranojnë, dilni në rrugët e tij, dhe thoni:
11 Madje dhe pluhurin e qytetit tuaj, që na ngjitet neve, ne e fshijmë kundër jush; megjithatë jini të sigurtë për këtë, që, mbretëria e Perëndisë ju është afruar.
12 Por ju them, se do të jetë më e durueshme në atë ditë për Sodomën, sesa për atë qytet.
13 Mjerë ti, Korazin! Mjerë ti, Betsaida! Sepse nëse veprat e mëdha që janë bërë në ju, do të ishin bërë në Tyrus dhe Sidon, ata do të ishin penduar para shumë kohësh, duke ndënjur në thes dhe hi.
14 Por do të jetë më e durueshme për Tyrus dhe Sidon në gjyqin, sesa për ju.
15 Dhe ti, Kapernaum, që je lartësuar në qiell, do të flakesh poshtë në ferr.
16 Ai që dëgjon ty, dëgjon mua; dhe ai që të përbuz ty përbuz mua; dhe ai që përbuz mua përbuz atë që më dërgoi mua.
17 Dhe të shtatëdhjetët u kthyen me gëzim, duke thënë: Zot, edhe djajtë na nënshtrohen neve përmes emrit tënd.
18 Dhe ai u tha atyre, Unë e pashë Satanain duke rënë nga qielli si vetëtimë.
19 Ja, unë ju jap fuqi që të shkelni mbi gjarpërinj dhe akrepa, dhe mbi gjithë fuqinë e armikut; dhe asnjë gjë nuk do t’ju cënojë në ndonjë mënyrë.
20 Megjithatë mos gëzoni në këtë, që frymërat ju nënshtrohen; por më mirë të gëzoni, sepse emrat tuaj janë shkruar në qiell.
21 Në atë orë Jezusi gëzoi në shpirt, dhe tha: Unë të falënderoj ty, O Atë, Zot i qiellit dhe i tokës, që ti i ke fshehur këto gjëra prej të mençurve dhe të maturve, dhe ua ke zbuluar ato foshnjave; po, Atë; sepse kështu dukej mirë në sytë e tu.
22 Të gjitha gjërat më janë dorëzuar prej Atit tim; dhe askush nuk e di se kush është Biri, përveç Atit; dhe kush është Ati, përveç Birit, dhe ai të cilit Biri do t’ia zbulojë.
23 Dhe ai iu kthye dishepujve të tij, dhe tha fshehtas: Të bekuar janë sytë që i shikojnë gjërat që ju shikoni;
24 Sepse unë ju them, se shumë profetë dhe mbretër kanë dëshiruar t’i shikojnë ato gjëra që ju shikoni, dhe nuk i kanë parë; dhe t’i dëgjojnë ato gjëra që ju dëgjoni, dhe nuk i kanë dëgjuar.
25 Dhe, ja, një avokat u çua, dhe dhe e tundoi, duke thënë: Mësues, çfarë duhet të bëj që të trashëgoj jetën e përjetshme?
26 Ai i tha atij: Çfarë është shkruar në ligj? Si e lexon ti?
27 Dhe ai duke u përgjigjur tha: Ti do ta duash Zotin Perëndinë tënd me gjithë zemrën tënde, dhe me gjithë shpirtin tënd, dhe me gjithë forcën tënde, dhe me gjithë mendjen tënde; dhe fqinjin tënd si veten tënde.
28 Dhe ai i tha: Ti u përgjigje drejt; bëje këtë, dhe ti do të jetosh.
29 Por ai, duke dashur ta shfajësojë veten, i tha Jezusit: Dhe kush është fqinji im?
30 Dhe duke u përgjigjur Jezusi tha: Një njeri zbriti nga Jeruzalemi në Jeriko, dhe ra mes hajdutëve, të cilët e zhveshën nga rrobat e tij, e plagosën, dhe u larguan, duke e lënë gjysmë të vdekur.
31 Dhe rastësisht zbriti një prift në atë rrugë; dhe kur e pa atë, ai kaloi nga ana tjetër.
32 Dhe po kështu një levit, kur ai erdhi në atë vend, erdhi dhe e pa, dhe kaloi nga ana tjetër.
33 Por një samaritan, ndërsa udhëtonte, erdhi te vendi ku ishte ai; dhe kur e pa, pati dhembshuri për të,
34 Dhe shkoi tek ai, i lidhi plagët, duke hedhur mbi to vaj dhe verë, dhe e vuri mbi kafshën e tij, dhe e solli në një bujtinë, dhe u kujdes për të.
35 Dhe të nesërmen kur u largua, ai nxori dy denarë, dhe ia dha të zotit, dhe i tha: Kujdesu për atë; dhe çfarëdo që do të shpenzosh më shumë, do të t’i kthej, kur të vij përsëri.
36 Tani, cili nga këta të tre, mendon ti, ishte fqinj me atë që ra midis hajdutëve?
37 Dhe ai tha: Ai që tregoi mëshirë ndaj tij. Atëherë Jezusi i tha atij: Shko, bëj dhe ti kështu.
38 Tani ndodhi, ndërsa ikën, ai hyri në një fshat; dhe një grua e quajtur Marta e priti atë në shtëpinë e saj.
39 Ajo kishte një motër të quajtur Maria, e cila gjithashtu qëndronte te këmbët e Jezusit, dhe dëgjonte fjalën e tij.
40 Por Marta ishte shumë e ngarkuar duke shërbyer, dhe erdhi tek ai, dhe tha: Zot, a nuk shqetësohesh që motra ime më la mua të shërbej vetëm? Prandaj i thuaj asaj që të më ndihmojë.
41 Dhe Jezusi u përgjigj dhe i tha: Marta, Marta, ti je e shqetësuar dhe e turbuluar për shumë gjëra;
42 Por një gjë është e nevojshme; dhe Maria e ka zgjedhur atë pjesë të mirë, që nuk do t’i hiqet asaj.