1 Dhe ai u tha atyre një shëmbëlltyrë për këtë qëllim, që njerëzit duhet të luten gjithmonë, dhe mos të rraskapiten.
2 Duke thënë: Ishte një gjyqtar në një qytet, i cili nuk e kishte frikë Perëndinë, as nuk e përfillte njeriun;
3 Dhe ishte një e ve në atë qytet; dhe ajo erdhi tek ai, duke thënë: Merrmë hak ndaj kundërshtarit tim.
4 Dhe ai nuk e bëri për njëfarë kohe, por më pas ai tha me vete: Megjithëse nuk i trembem Perëndisë, as përfill njeri;
5 Prapë për shkak se kjo e ve më shqetëson mua, unë do të marr hak për të, që ajo të mos më lodhë me ardhjen e saj të vazhdueshme.
6 Dhe Zoti tha: Dëgjo çfarë thotë gjyqtari i padrejtë.
7 Dhe a nuk do të marrë hak Perëndia për të zgjedhurit e tij, të cilët i thërrasin atij ditë e natë, edhe pse i duron shumë ata?
8 Unë ju them se ai do të marr hak për ta shpejt. Prapëseprapë kur Biri i njeriut të vijë, vallë a do të gjejë ai besim në tokë?
9 Dhe ai u tha këtë shëmbëlltyrë atyre që besonin në vetvete se ishin të drejtë, dhe i përbuznin të tjerët;
10 Dy njerëz u ngjitën lart në tempull për t’u lutur; njëri një farise, dhe tjetri një taksambledhës.
11 Fariseu qëndroi dhe u lut kështu me veten, Perëndi, unë të falënderoj, që nuk jam siç janë njerëzit e tjerë, zhvatës, të padrejtë, kurorëshkelës, ose as si ky taksambledhësi.
12 Unë agjëroj dy herë në javë, dhe jap të dhjetën e gjithçkaje që kam.
13 Dhe taksambledhësi, duke qëndruar larg, nuk do t’i ngrinte as sytë e tij ndaj qiellit, por rrihte gjoksin e tij, duke thënë: Perëndia qoftë i mëshirshëm ndaj meje një mëkatar.
14 Unë të them, ky njeri zbriti në shtëpinë e tij i shfajësuar në vend të tjetrit; sepse kushdo që lartëson veten do të ulet; dhe ai që e përul veten do të lartësohet.
15 Dhe ata i sollën atij edhe foshnja, që ai t’i prekte; por kur dishepujt e tij e panë, ata i qortuan.
16 Por Jezusi i thirri pranë, dhe tha: Lejojini fëmijët e vegjël të vijnë tek unë, dhe mos i pengoni; sepse prej të tillëve është mbretëria e Perëndisë.
17 Me të vërtetë unë ju them: Kushdo që nuk do ta pranojë mbretërinë e Perëndisë si një fëmijë i vogël nuk do të hyjë në atë në asnjë mënyrë.
18 Dhe një kryetar e pyeti atë, duke thënë: Mësues i mirë, çfarë duhet të bëj që të trashëgoj jetën e përjetshme?
19 Dhe Jezusi i tha atij: Pse më quan mua të mirë? Askush nuk është i mirë, përveç njërit, domethënë Perëndia.
20 Ti i di urdhërimet: Mos shkel kurorën bashkëshortore, Mos vrit, Mos vidh, Mos jep dëshmi të rreme, Ndero babanë dhe mamanë tënde.
21 Dhe ai tha: Të gjitha këto i kam ruajtur që nga rinia ime.
22 Tani, pasi Jezusi i dëgjoi këto gjëra, ai i tha: Prapë ti të mungon një gjë; shit gjithçka që ke, dhe shpërndaua të varfërve, dhe ti do të kesh thesare në qiell; dhe eja, ndiqmë mua.
23 Dhe kur ai e dëgjoi këtë, u brengos shumë; sepse ishte shumë i pasur.
24 Dhe kur Jezusi pa që ai ishte shumë i brengosur, tha: Me sa vështirësi do të hyjnë në mbretërinë e Perëndisë ata që kanë pasuri!
25 Sepse është më e lehtë për një deve të kalojë përmes vrimës së gjilpërës, sesa për një të pasur të hyjë në mbretërinë e Perëndisë.
26 Dhe ata që e dëgjuan thanë: Atëherë kush mund të shpëtohet?
27 Dhe ai tha: Gjërat që për njerëzit janë të pamundura janë të mundura për Perëndinë.
28 Atëherë Pjetri tha: Ja, ne kemi lënë gjithçka, dhe erdhëm pas teje.
29 Dhe ai u tha atyre: Me të vërtetë ju them juve: Nuk ka njeri që ka lënë shtëpi, ose prindër, ose vëllezër, ose grua, ose fëmijë, për hatër të mbretërisë së Perëndisë,
30 Që nuk do të marrë shumë herë më shumë në këtë kohë, dhe në botën e ardhshme jetën e përjetshme.
31 Atëherë ai i mori me vete të dymbëdhjetët, dhe u tha: Ja, ne po ngjitemi në Jeruzalem, dhe të gjitha gjërat që janë shkruar prej profetëve për Birin e njeriut do të përmbushen.
32 Sepse ai do t’u dorëzohet paganëve, do të tallet, do të trajtohet me ligësi, dhe do të pështyhet;
33 Dhe ata do ta kamxhikojnë atë, dhe do ta vrasin; dhe ditën e tretë do të ngjallet përsëri.
34 Dhe ata nuk morën vesh ndonjë prej këtyre gjërave; dhe kjo fjalë u fsheh prej tyre, as nuk i dinin gjërat që thuheshin.
35 Dhe ndodhi, që ndërsa ai po i afrohej Jerikos, një i verbër rrinte në anë të rrugës duke lypur;
36 Dhe duke dëgjuar turmën që kaloi andej, ai pyeti ç’ishte kjo.
37 Ata i thanë, që Jezusi i Nazaretit po kalonte andej.
38 Dhe ai bërtiti, duke thënë: Jezus, ti Bir i Davidit, ki mëshirë për mua.
39 Dhe ata që ecnin përpara e qortuan, që ai të heshtte; por ai bërtiti edhe shumë më shumë: Ti Bir i Davidit, ki mëshirë për mua.
40 Dhe Jezusi qëndroi, dhe urdhëroi që ai t’ia sillej; dhe pasi ai erdhi pranë, e pyeti,
41 Duke thënë: Çfarë do që unë të të bëj ty? Dhe ai tha: Zot, që të më hapen sytë.
42 Jezusi i tha: Le të hapen sytë e tu; besimi yt të ka shpëtuar.
43 Dhe menjëherë sytë e tij u hapën, dhe ai shkoi pas tij, duke lavdëruar Perëndinë; dhe të gjithë njerëzit, kur e panë këtë, i dhanë lavdërime Perëndisë.