1 Dhe ndodhi më pas, që ai shkoi përmes çdo qyteti dhe fshati, duke predikuar dhe duke treguar lajmet e gëzuara të mbretërisë së Perëndisë; dhe të dymbëdhjetët ishin me të,
2 Dhe disa gra, të cilat ishin shëruar prej frymërave të këqija dhe paaftësitë, Maria e quajtur Magdalena, prej së cilës dolën shtatë djaj,
3 Dhe Joana gruaja e Çuzaut kujdestarit të Herodit, dhe Suzana, dhe shumë të tjera, që i shërbenin atij me pasuritë e tyre.
4 Dhe kur u mblodhën bashkë shumë njerëz, dhe kishin ardhur tek ai nga çdo qytet, ai foli me një shëmbëlltyrë;
5 Një mbjellës doli për të mbjellur farën e tij; dhe ndërsa ai mbillte, disa ranë në anë të rrugës; dhe u shkelën me këmbë, dhe shpendët e qiellit i hëngrën.
6 Dhe disa ranë mbi një shkëmb; dhe porsa mbinë, u thanë, sepse u mungonte lagështira.
7 Dhe disa ranë mes ferrave; dhe ferrat mbinin bashkë me to, dhe i mbytën.
8 Dhe të tjera ranë në dhe të mirë, mbinë dhe dhanë fryt njëqindfish. Dhe pasi i tha këto gjëra, ai thirri: Ai që ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë.
9 Dishepujt e tij e pyetën, duke thënë: Çfarë mund të jetë kjo shëmbëlltyrë?
10 Dhe ai tha: Juve ju është dhënë t’i njihni të fshehtat e mbretërisë së Perëndisë; por të tjerëve me shëmbëlltyra; që duke parë të mos shohin, dhe duke dëgjuar të mos kuptojnë.
11 Tani, shëmbëlltyra është kjo: Fara është Fjala e Perëndisë.
12 Ata në anë të rrugës janë ata që e dëgjojnë; pastaj vjen djalli, dhe e heq fjalën nga zemrat e tyre, që të mos besojnë dhe të shpëtohen.
13 Ata mbi shkëmb janë ata, të cilët, kur dëgjojnë, e pranojnë fjalën me gëzim; dhe këta nuk kanë rrënjë, të cilët besojnë për një farë kohe, dhe në kohë tundimi largohen.
14 Dhe ajo që ra midis ferrave janë ata, të cilët, pasi kanë dëgjuar, shkojnë, dhe mbyten prej përkujdesjeve, pasuritë dhe kënaqësitë e kësaj jete, dhe nuk japin fryt në përsosmëri.
15 Por ajo në dheun e mirë janë ata, që me një zemër të mirë dhe të ndershme, pasi e kanë dëgjuar fjalën, e ruajnë, dhe japin fryt me durim.
16 Nuk ka njeri, që pasi ta ketë ndezur qiririn, ta mbulojë me një enë, ose ta vendosë poshtë një shtrati; por e vendos në shandan, që ata që hyjnë brenda të mund ta shohin dritën.
17 Sepse nuk ka gjë të fshehtë, që nuk do të shfaqet; as ndonjë gjë e fshehur, që nuk do të njihet dhe të përhapet.
18 Prandaj kini kujdes se si dëgjoni; sepse kushdo që ka, atij do t’i jepet; dhe kushdo që nuk ka, prej atij do të merret edhe ajo që duket se ka.
19 Atëherë erdhi tek ai nëna e tij dhe vëllezërit e tij, por nuk mund të vinin tek ai për shkak të turmës.
20 Dhe iu tha atij nga dikushi: Nëna jote dhe vëllezërit e tu rrinë jashtë, me dëshirë të të shohin.
21 Dhe ai u përgjigj dhe u tha atyre: Nëna ime dhe vëllezërit e mi janë këta që dëgjojnë fjalën e Perëndisë, dhe e bëjnë atë.
22 Tani, ndodhi një ditë, që ai hyri në një anije me dishepujt e tij; dhe u tha atyre: Le të shkojmë matanë nga ana tjetër e liqenit. Dhe ata u nisën.
23 Por ndërsa lundruan ai ra në gjumë; dhe mbi liqenin erdhi një stuhi ere; dhe ata u mbushën me ujë, dhe ishin në rrezik.
24 Dhe ata erdhën pranë ai, dhe e zgjuan, duke thënë: Mjeshtër, mjeshtër, ne po humbasim. Atëherë ai u çua, dhe qortoi erën dhe tërbimin e ujit; dhe ata pushuan, dhe u bë bunacë.
25 Dhe ai u tha: Ku është besimi juaj? Ata të trembur habiteshin, duke thënë me njëri-tjetrin: Çfarë lloj njeriu është ky! Se ai urdhëron edhe erërat edhe ujin, dhe ata i binden atij.
26 Dhe ata arritën në vendin e gadarinjve, që është përtej Galilesë.
27 Dhe kur ai doli në tokë, e takoi një burrë nga qyteti, që kishte djaj për një kohë të gjatë, dhe që nuk vishte rroba, as banonte në ndonjë shtëpi, por nëpër varre.
28 Dhe kur pa Jezusin, ai bërtiti, dhe ra para tij, dhe me zë të lartë tha: Çfarë kam për të bërë me ty, Jezus, ti Bir i Perëndisë më të lartë? Unë të lutem, mos më torturo.
29 (Sepse ai e kishte urdhëruar frymën e papastër të dilte prej njeriut. Sepse shpeshherë e kishte zënë atë; dhe ishte ruajtur i lidhur me zinxhirë dhe në pranga; dhe ai këpuste të lidhurat, dhe drejtohej nga djalli në shkretëtirë.)
30 Dhe Jezusi e pyeti atë, duke thënë: Si e ke emrin? Dhe ai tha: Legjion; sepse shumë djaj kishin hyrë brenda tij.
31 Dhe ata iu lutën që ai të mos i urdhëronte të largohen në humnerë.
32 Dhe aty ishte një tufë e madhe derrash duke kullotur në mal; dhe ata iu lutën atij që t’i lejonte të hynin tek ata. Dhe ai i lejoi.
33 Atëherë djajtë dolën prej njeriut, dhe hynë te derrat; dhe tufa u turr dhunshëm poshtë një vendi të thepisur në liqen, dhe u mbyt.
34 Dhe kur ata që i kullotnin panë se ç’kishte ndodhur, ata ia mbathën, shkuan dhe e treguan këtë në qytet dhe nëpër arat.
35 Atëherë ata dolën të shikonin çfarë kishte ndodhur; dhe erdhën te Jezusi, dhe e gjetën njeriun, prej të cilit djajtë u larguan, ulur te këmbët e Jezusit, të veshur, dhe me mendje në rregull; dhe ata u trembën.
36 Gjithashtu ata që e panë u treguan atyre se si u shërua ai që ishte pushtuar nga djajtë.
37 Atëherë e gjithë turma e vendit të gadarinjve rrethepërqark iu lutën atij të largohej prej tyre; sepse ata i kishte kapur një frikë e madhe; dhe ai hypi në anije, dhe u kthye.
38 Tani, burri prej të cilit djajtë u larguan iu lut atij që të mund të jetë bashkë me të; por Jezusi e largoi, duke thënë:
39 Kthehu në shtëpinë tënde, dhe trego sa gjëra të mëdha të ka bërë Perëndia ty. Dhe ai iku, dhe tregonte nëpër gjithë qytetin sa gjëra të mëdha Jezusi i kishte bërë atij.
40 Dhe ndodhi, që, pasi u kthye Jezusi, njerëzit e pritën me gëzim; sepse ata të gjithë ishin duke pritur atë.
41 Dhe, ja, erdhi një burrë me emrin Jairus, dhe ai ishte një kryetar i sinagogës; dhe ai ra te këmbët e Jezusit, dhe iu lut atij që të vinte te shtëpia e tij;
42 Sepse ai kishte vetëm një vajzë, rreth dymbëdhjetë vjeçe, dhe po lëngonte për vdekje. Por ndërsa shkonte njerëzit e shtrëngonin atë.
43 Dhe një grua që kishte rrjedhje gjaku prej dymbëdhjetë vjetësh, që kishte shpenzuar për mjekët gjithçka që kishte për të jetuar, dhe nuk mundi të shërohej as prej ndonjërit,
44 Erdhi prapa tij, dhe preku cepin e rrobës së tij; dhe menjëherë rrjedhja e gjakut e saj ndaloi.
45 Dhe Jezusi tha: Kush më preku? Kur të gjithë mohuan, Pjetri dhe ata që ishin bashkë me të thanë: Mjeshtër, turma të shtrëngon dhe të shtyp, dhe ti thua: Kush më preku?
46 Dhe Jezusi tha: Dikush më preku; sepse unë e di që fuqi doli prej meje.
47 Dhe kur gruaja pa se ajo nuk ishte fshehur, ajo erdhi duke u dredhur, dhe duke rënë para tij, ajo i tregoi atij para të gjithë njerëzve se për ç’arsye e kishte prekur, dhe se si ishte shëruar menjëherë.
48 Dhe ai i tha asaj: Bijë, gëzohu; besimi yt të ka shëruar; shko në paqe.
49 Nërsa ai ishte ende duke folur, vjen një nga shtëpia e kryetarit të sinagogës, duke i thënë: Bija jote vdiq; mos e shqetëso Mësuesin.
50 Por kur Jezusi e dëgjoi, ai iu përgjigj, duke thënë: Mos ki frikë; vetëm beso, dhe ajo do të shpëtohet.
51 Dhe kur ai erdhi në shtëpi, ai nuk lejoi njeri të hynte brenda, përveç Pjetrit, Jakobit, Gjonit dhe babait e nënës së vajzës.
52 Dhe të gjithë qanë, dhe vajtuan për atë; por ai tha: Mos qani; ajo nuk është e vdekur, por po fle.
53 Dhe ata e përqeshën, duke e ditur se ajo ishte e vdekur.
54 Dhe ai i nxori jashtë të gjithë ata, dhe e mori atë për dore, dhe thirri, duke thënë: Vajzë, çohu.
55 Dhe fryma e saj erdhi përsëri, dhe ajo u çua menjëherë; dhe ai urdhëroi t’i jepnin ushqim asaj.
56 Dhe prindërit e saj u habitën; por ai i urdhëroi të mos i tregonin njeriu çfarë u bë.