1 Dhe ata erdhën në anën tjetër të detit, në vendin e gadarinjve.
2 Dhe pasi doli nga barka, menjëherë nga varrezat e takoi një njeri me frymë të papastër,
3 Banesa e të cilit midis varreve; dhe nuk kishte njeri që mund ta lidhte, jo, as me zinxhirë;
4 Sepse ai kishte qenë shpesh lidhur me pranga dhe zinxhirë, dhe i këpuste zinxhirët, dhe prangat i bënte copë; as nuk kishte njeri që të mund ta zbuste atë.
5 Dhe gjithmonë, natë e ditë, ai ishte në male, dhe në varre, duke bërtitur, dhe duke prerë veten me gurë.
6 Por kur e pa Jezusin nga larg, ai vrapoi dhe e adhuroi atë,
7 Dhe bërtiti me zë të lartë, dhe tha: Ç’kam të bëj unë me ty, Jezus, ti Bir i Perëndisë më të lartë? Unë të vë në be për Perëndinë, që ti të mos më torturosh mua.
8 Sepse ai i tha atij: Dil jashtë njeriut, ti frymë e papastër.
9 Dhe ai e pyeti: Si e ke emrin? Ai u përgjigj, duke thënë: Unë quhem Legjion; sepse ne jemi shumë.
10 Dhe ai iu lut shumë atij që të mos t’i largonte ata nga vendi.
11 Tani, aty pranë maleve ishte një tufë e madhe derrash që po kullosnin.
12 Dhe gjithë djajtë iu lutën atij, duke thënë: Na dërgo në derrat, që ne të mund të hyjmë brenda tyre.
13 Dhe Jezusi menjëherë u dha leje. Dhe frymërat e papastra dolën jashtë, dhe hynë në derrat; dhe tufa vrapuan dhunshëm poshtë një rrëpire në det, (ishin rreth dymijë;) dhe u mbytën në det.
14 Dhe ata që kullotnin derrat ia mbathën, dhe e treguan atë në qytet, dhe nëpër fshatra. Dhe ata dolën të shihnin se çfarë kishte ndodhur.
15 Dhe ata vijnë te Jezusi, dhe e panë atë që ishte pushtuar nga djalli, dhe që kishte legjionin, të ulur, të veshur, dhe me mendje në rregull; dhe ata u trembën.
16 Ata që e panë u treguan çfarë i ndodhi atij që ishte pushtuar nga djalli, dhe gjithashtu për derrat.
17 Dhe ata filluan t’i luteshin atij të largohej nga kufijtë e tyre.
18 Dhe pasi ai erdhi në barkë, ai që kishte qenë pushtuar nga djalli i lutej që të jetë bashkë me të.
19 Megjithatë Jezusi nuk e lejoi, por i tha atij: Shko në shtëpi te miqtë e tu, dhe tregoju atyre sa gjëra të mëdha ka bërë Zoti për ty, dhe që ka pasur dhembshuri për ty.
20 Dhe ai u largua, dhe filloi të përhapë në Dekapoli sa gjëra të mëdha kishte bërë Jezusi për të; dhe të gjithë njerëzit çuditeshin.
21 Dhe kur Jezusi kaloi përsëri në anën tjetër me barkë, shumë njerëz u mblodhën tek ai; dhe ai ishte pranë detit.
22 Dhe, ja, vjen një nga krerët e sinagogës, me emrin Jairus; dhe kur ai e pa, i ra te këmbët,
23 Dhe iu lut shumë, duke thënë: Vajza ime e vogël është shtrirë në prag të vdekjes; të lutem, eja dhe i vuri duart mbi të, që ajo të shërohet; dhe ajo do të jetojë.
24 Dhe Jezusi shkoi me të; dhe shumë njerëz shkuan pas tij, dhe e shtrënguan atë.
25 Dhe një grua, që kishte rrjedhje gjaku prej dymbëdhjetë vjetësh,
26 Dhe kishte vuajtur shumë nga mjekë të shumtë, dhe kishte shpenzuar gjithçka kishte, dhe s’ishte aspak më mirë, por madje bëhej më keq,
27 Kur dëgjoi për Jezusin, erdhi mbrapa turmës, dhe preku rrobën e tij.
28 Sepse ajo tha: Nëse mund të prek vetëm rrobat e tij, do të shërohem.
29 Dhe menjëherë burimi i gjakut të saj u tha; dhe ajo e ndjeu në trupin e saj që u shërua nga ajo sëmundje.
30 Dhe Jezusi, duke e kuptuar menjëherë në vetvete se fuqia kishte dalë prej tij, u kthye në mes të turmës, dhe tha: Kush m’i preku rrobat?
31 Dhe dishepujt e tij i thanë: Ti e shikon turmën që të shtrëngon ty, dhe ti thua: Kush më preku?
32 Dhe ai vështroi përreth që të shohë atë që e kishte bërë këtë gjë.
33 Por gruaja duke u trembur dhe duke u dridhur, duke e ditur ç’i kishte ndodhur asaj, erdhi dhe ra përmbys para tij, dhe i tregoi gjithë të vërtetën.
34 Dhe ai i tha: Bijë, besimi yt të ka shëruar ty; shko në paqe, dhe ji e shëruar nga sëmundja jote.
35 Ndërsa ai ende po fliste, erdhi dikush nga shtëpia e kreut të sinagogës që tha: Bija jote ka vdekur; pse e shqetëson më Mësuesin?
36 Porsa Jezusi dëgjoi fjalën që u tha: ai i thotë kreut të sinagogës: Mos ki frikë, vetëm beso.
37 Dhe ai nuk lejoi njeri të shkojë pas tij, përveç Pjetrit, Jakobit dhe Gjonit vëllait të Jakobit.
38 Dhe ai vjen në shtëpinë e kreut të sinagogës, dhe shikon rrëmujën, dhe ata që qanin dhe vajtonin shumë.
39 Dhe kur hyri brenda, ai u thotë atyre: Pse e bëni këtë rrëmujë, dhe qani? Vajza nuk ka vdekur, por fle.
40 Dhe ata e përqeshën atë. Por pasi i nxori të gjithë jashtë, ai merr babanë dhe mamanë e vajzës, dhe ata që ishin me të, dhe hyn atje ku ishte shtrirë vajza.
41 Ai e mori vajzën për dore, dhe i tha asaj: Talitha kumi; që e përkthyer do të thotë: Vajzë, unë të them, çohu.
42 Dhe menjëherë vajza u ngrit, dhe eci; sepse ishte dymbëdhjetë vjeçe. Dhe ata u habitën me një habi të madhe.
43 Dhe ai i urdhëroi ata rreptësisht që këtë nuk duhet ta dijë njeri; dhe urdhëroi që asaj t’i jepej diçka për të ngrënë.