1 Në të njëjtën kohë erdhën dishepujt te Jezusi, duke thënë: Kush është më i madhi në mbretërinë e qiellit?
2 Dhe Jezusi thirri pranë një fëmijë të vogël, dhe e vuri atë mes të tyre,
3 Dhe tha: Me të vërtetë unë ju them: Nëse ju nuk ktheheni dhe nuk bëheni si fëmijë të vegjël, ju nuk mund të hyni në mbretërinë e qiellit.
4 Prandaj kushdo që do ta përulë veten e tij si ky fëmijë i vogël, ai është më i madhi në mbretërinë e qiellit.
5 Dhe kushdo që do të pranojë një fëmijë të vogël si ky në emrin tim, më pranon mua.
6 Por kushdo që do të skandalizojë një nga këta të vegjlit që besojnë në mua, do të ishte më mirë për atë që një gur mulliri të varet në qafën e tij, dhe që ai të mbytet në thellësinë e detit.
7 Mjerë bota për shkak të skandaleve! Sepse është e nevojshme që të vijnë skandalet; por mjerë ai njeri prej të cilit vjen skandali!
8 Prandaj nëse dora jote ose këmba jote të skandalizojnë, preji ato, dhe flaki ato prej teje; është më mirë për ty të hysh në jetë i çalë ose i gjymtuar, se sa duke patur dy duar ose dy këmbë të hidhesh në zjarrin e përjetshëm.
9 Dhe nëse syri yt të skandalizon, nxirre, dhe flake prej teje; është më mirë për ty të hysh në jetë me një sy, se sa duke patur dy sy të hidhesh në zjarrin e ferrit.
10 Kujdes që të mos përbuzni një nga këta të vegjëlit; sepse unë ju them: Që në qiell engjëjt e tyre e shikojnë gjithmonë fytyrën e Atit tim që është në qiell.
11 Sepse Biri i njeriut erdhi ta shpëtojë atë që u humb.
12 Si mendoni ju? Nëse një njeri ka njëqind dele, dhe njëra prej tyre humb rrugën, a nuk i lë ai të nëntëdhjetë e nëntat, dhe shkon në male, dhe e kërkon atë që humbi rrugën?
13 Dhe nëse ndodh që ai e gjen atë, me të vërtetë ju them, ai gëzon më shumë për atë dele, se sa për të nëntëdhjetë e nëntat që nuk e humbën rrugën.
14 Kështu nuk është vullneti i Atit tuaj që është në qiell, që një nga këta të vegjlit të humbasë.
15 Për më tepër nëse vëllai yt mëkaton kundër teje, shko dhe tregoji gabimin e tij vetëm ndërmjet teje dhe atij; nëse ai do të të dëgjojë, ti e ke fituar vëllain tënd.
16 Por nëse ai nuk të dëgjon, atëherë merr me vete një ose dy më shumë, që në gojën e dy ose tre dëshmitarëve çdo fjalë mund të vërtetohet.
17 Dhe nëse ai refuzon t’i dëgjojë ata, tregoja atë kishës; por nëse ai refuzon ta dëgjojë kishën, le të jetë ai për ty si një pagan ose një taksambledhës.
18 Me të vërtetë unë ju them: Çfarëdo që ju do të lidhni në tokë do të jetë e lidhur në qiell; dhe çfarëdo që ju do të zgjidhni në tokë do të jetë e zgjidhur në qiell.
19 Përsëri unë ju them: Se nëse dy prej jush bini dakord në tokë në lidhje me ndonjë gjë që ata do të kërkojnë, kjo do të bëhet për ta prej Atit tim që është në qiell.
20 Sepse ku mblidhen bashkë dy ose tre në emrin tim, atje jam unë në mes të tyre.
21 Atëherë erdhi Pjetri tek ai, dhe tha: Zot, sa herë të mëkatojë vëllai im ndaj meje, dhe unë ta fal atë? Deri shtatë herë?
22 Jezusi i thotë atij: Unë nuk të them ty: Deri shtatë herë; por: Deri shtatëdhjetë herë shtatë.
23 Prandaj mbretëria e qiellit i ngjan një mbreti, i cili donte të bënte llogari për shërbëtorët e tij.
24 Dhe kur filloi të bënte llogari, njëri iu soll atij, që i kishte borxh dhjetëmijë talenta.
25 Por meqë ai nuk kishte të paguante, zoti urdhëroi që ai të shitej, dhe gruaja e tij, dhe fëmijët e tij, dhe gjithçka që kishte, dhe pagesa të bëhet.
26 Prandaj shërbëtori ra përdhe dhe e adhuroi atë, duke thënë: Zot, ki durim me mua, dhe unë do të t’i paguaj të gjitha.
27 Atëherë zoti i atij shërbëtori u prek nga dhembshuria, dhe e liroi atë, dhe ia fali borxhin atij.
28 Por i njëjti shërbëtor doli jashtë, dhe gjeti një nga bashkëshërbëtorët e tij, i cili i kishte borxh atij njëqind pens; dhe ai i vuri duart mbi të, dhe e kapi për gryke, duke thënë: Ma paguaj atë që ke borxh.
29 Dhe bashkëshërbëtori ra te këmbët e tij, dhe iu lut atij, duke thënë: Ki durim me mua, dhe do të t’i paguaj të gjitha.
30 Dhe ai nuk deshi; por shkoi dhe e futi në burg, derisa të paguante borxhin.
31 Kështu kur bashkëshërbëtorët panë se ç’ndodhi, atyre u erdhi shumë keq, dhe erdhën dhe ia treguan zotit të tyre gjithçka që ndodhi.
32 Atëherë zoti i tij, pasi e thirri, i tha: O ti shërbëtor i lig, unë të fala ty gjithë atë borxh, sepse ti m’u lute;
33 A nuk duhej të kishe edhe ti dhembshuri mbi bashkëshërbëtorin tënd, ashu siç pata unë mëshirë për ty?
34 Dhe zoti i tij u zemërua, dhe ua dorëzoi atë torturuesve, derisa ai të paguante gjithçka që i takonte atij.
35 Po kështu edhe Ati im qiellor do të veprojë me ju, nëse ju, prej zemrave tuaja, nuk i fal çdonjëri vëllait të vet fajet e tyre.