1 Sepse mbretëria e qiellit i ngjan një njeriu që është zot shtëpie, që doli herët në mëngjes për të pajtuar punëtorë për vreshtin e tij.
2 Dhe pasi ra dakord me punëtorët për një denar në ditë, ai i dërgoi ata në vreshtin e vet.
3 Dhe rreth orës së tretë ai doli, dhe pa të tjerë që rrinin papunë në pazar,
4 Dhe u tha atyre: Shkoni edhe ju në vresht, dhe unë do t’ju jap çfarëdo që është e drejtë. Dhe ata shkuan.
5 Dhe doli përsëri rreth orës së gjashtë dhe të nëntë, dhe bëri po ashtu.
6 Kur doli rreth orës së njëmbëdhjetë, dhe gjeti të tjerë që rrinin papunë, ai u thotë atyre: Pse rrini këtu gjithë ditën papunë?
7 Ata i thonë atij: Sepse neve nuk na ka pajtuar njeri. Ai u thotë atyre: Shkoni edhe ju në vresht; dhe çfarëdo që është e drejtë, atë do ta merrni.
8 Kështu kur erdhi mbrëmja, zoti i vreshtit i thotë kujdestarit të tij: Thirri punëtorët dhe jepu atyre pagën, duke filluar nga i fundit tek i pari.
9 Dhe kur erdhën ata që u punësuan rreth orës së njëmbëdhjetë, ata morën një denar secili.
10 Por kur erdhën të parët, ata menduan se do të merrnin më shumë; por edhe ata morën një denar secili.
11 Dhe pasi e morën, ata murmurisnin kundër zotit të shtëpisë,
12 Duke thënë: Këta të fundit punuan vetëm një orë, dhe ti i ke bërë ata të barabartë me ne, që kemi mbajtur barrën dhe vapën e ditës.
13 Por ai iu përgjigj njërit prej tyre, dhe i tha: Mik, nuk të bëj ndonjë padrejtësi; a nuk ishe dakord me mua për një denar?
14 Merr atë që është jotja dhe ik; unë do t’i jap këtij të fundit, edhe aq sa ty.
15 A nuk është e ligjshme për mua që të bëj çfarë të dua me pronën time? A është i lig syri yt, për shkak se unë jam i mirë?
16 Pra i fundit do të jetë i pari, dhe i pari i fundit; sepse shumë janë të thirrur, por pak janë të zgjedhur.
17 Dhe Jezusi duke u ngjitur në Jeruzalem, mori mënjanë të dymbëdhjetë dishepujt gjatë rrugës, dhe u tha atyre:
18 Ja, ne po ngjitemi lart në Jeruzalem; dhe Biri i njeriut do të tradhëtohet te kryepriftërinjtë dhe skribët, dhe ata do ta dënojnë me vdekje,
19 Dhe do t’ua dorëzojnë atë paganëve që ta tallin, dhe ta kamxhikojnë, dhe ta kryqëzojnë atë; dhe ditën e tretë ai do të ngjallet përsëri.
20 Atëherë erdhi tek ai nëna e fëmijëve të Zebedeut me bijtë e saj, duke e adhuruar atë, dhe duke kërkuar diçka prej tij.
21 Dhe ai i tha asaj: Çfarë do? Ajo i thotë: Lejoi që këta dy bijtë e mi të ulen, njëri në anën tënde të djathtë, dhe tjetri në të majtë, në mbretërinë tënde.
22 Por Jezusi u përgjigj dhe tha: Ju nuk e dini se çfarë kërkoni. A mund të pini nga kupa që do të pi unë, dhe të pagëzoheni me pagëzimin që jam pagëzuar unë? Ata i thanë atij: Po mundemi.
23 Dhe ai u thotë atyre: Ju me të vërtetë do ta pini kupën time, dhe do të pagëzoheni me pagëzimin që unë jam pagëzuar; por të ulurit në të djathtën time, dhe në të majtën time, nuk është imja që ta jap, por do t’u jepet atyre për të cilët është përgatitur prej Atit tim.
24 Dhe kur të dhjetët e dëgjuan atë, ata u zemëruan ndaj të dy vëllezërve.
25 Por Jezusi i thirri pranë vetes ata, dhe tha: Ju e dini se princërit e paganëve ushtrojnë pushtet mbi ta, dhe ata që janë të mëdhenj ushtrojnë autoritet mbi ta.
26 Por nuk do të jetë kështu midis jush; por kushdo që do të jetë i madh midis jush, le të jetë shërbenjësi juaj.
27 Dhe kushdo që do të jetë i pari midis jush, le të jetë shërbëtori juaj;
28 Ashtu si Biri i njeriut nuk erdhi që t’i shërbehet, por të shërbejë, dhe të japë jetën e tij si shpërblim për shumë.
29 Dhe ndërsa ata po largoheshin nga Jeriko, një turmë e madhe e ndoqi atë.
30 Dhe, ja, dy të verbër të ulur në anë të rrugës, kur dëgjuan se Jezusi kaloi pranë, bërtitën, duke thënë: Ki mëshirë për ne, O Zot, ti Bir i Davidit.
31 Dhe turma i qortoi ata, sepse ata duhej të heshtnin; por ata bërtitën më shumë, duke thënë: Ki mëshirë për ne, O Zot, ti Bir i Davidit.
32 Dhe Jezusi ndali, dhe i thirri ata, dhe tha: Çfarë doni që unë t’ju bëj juve?
33 Ata i thonë atij: Zot, të na hapen sytë.
34 Kështu Jezusi pati dhembshuri për ta, dhe i preku sytë e tyre; dhe menjëherë sytë e tyre u hapën, dhe ata shkuan pas tij.