1 Atë që është i dobët në besim pranojeni, por jo me grindje të dyshimta.
2 Sepse njëri beson se ai mund të hajë gjithçka: një tjetër, që është i dobët, ha barishte.
3 Mos e lejo atë që ha të përbuzë atë që nuk ha; dhe mos e lejo atë që nuk ha të gjykojë atë që ha: sepse Perëndia e ka pranuar atë.
4 Kush je ti që gjykon shërbëtorin e një njeriu tjetër? Për vet zotin e tij ai qëndron ose bie. Po ai do të mbahet në këmbë: sepse Perëndia është i aftë ta bëjë atë të qëndrojë.
5 Një njeri vlerëson njërën ditë mbi tjetrën: një tjetër vlerëson çdo ditë njësoj. Le të jetë gjithsecili i bindur plotësisht në mendjen e vet.
6 Ai që e vëren ditën, e vëren atë për Zotin, dhe ai që nuk e vëren ditën, për Zotin ai nuk e vëren atë. Ai që ha, ha për Zotin, sepse ai i jep falënderime Perëndisë, dhe ai që nuk ha, për Zotin ai nuk ha, dhe i jep falënderime Perëndisë.
7 Sepse nuk jeton ndonjëri prej nesh për veten, dhe nuk ka njeri që vdes për veten.
8 Sepse nëse ne jetojmë, ne jetojmë për Zotin; dhe nëse ne vdesim, ne vdesim për Zotin: prandaj nëse ne jetojmë, ose vdesim, ne jemi të Zotit.
9 Sepse për këtë qëllim Krishti edhe vdiq, edhe u ngrit, edhe u ringjall, që të mund të ishte Zot si për të vdekurit ashtu edhe për të gjallët.
10 Por pse e gjykon ti vëllain tënd? Ose pse ti e bën hiç vëllain tënd? Sepse ne të gjithë do të qëndrojmë para karriges së gjykimit të Krishtit.
11 Sepse është shkruar, Siç jetoj unë, thotë Zoti, çdo gju do të ulet para meje, dhe çdo gjuhë do t’i rrëfejë Perëndisë.
12 Kështu atëherë çdonjëri prej nesh do t’i japë llogari Perëndisë për veten e tij.
13 Prandaj le të mos e gjykojmë më njëri-tjetrin: por më mirë të gjykojmë këtë, që të mos vendosë njeri gur pengese ose shkak për të rrëzuar vëllanë.
14 Unë e di, dhe jam bindur prej Zotit Jezus, që nuk ka ndonjë gjë që është e papastër vetvetiu: por për atë që vlerëson se ndonjë gjë është e papastër, për atë është e papastër.
15 Por nëse vëllai yt trishtohet me mishin tënd, tani ti nuk ecën me dashuri. Mos e vra atë me mishin tënd, për të cilin Krishti vdiq.
16 Mos lejo pra që mirësia jote të përflitet si e keqe.
17 Sepse mbretëria e Perëndisë nuk është mish dhe pije; por drejtësi, dhe paqe, dhe gëzim në Frymën e Shenjtë.
18 Sepse ai që në këto gjëra i shërben Krishtit është i pranueshëm për Perëndinë, dhe i miratuar prej njerëzve.
19 Prandaj le të ndjekim gjërat që ndihmojnë për paqe, dhe gjërat me të cilat dikush mund ta ngrejë tjetrin.
20 Për mishin mos e shkatërro punën e Perëndisë. Të gjitha gjërat janë me të vërtetë të pastra; por është keq për atë njeri që ha me skandal.
21 Është mirë të mos hajë mish, as të mos pijë verë, as ndonjë gjë prej së cilës vëllai yt të pengohet, ose të skandalizohet, ose të dobësohet.
22 A ke ti besim? Ta keshë atë për veten tënde para Perëndisë. Lum ai që nuk e dënon veten në atë gjë që e lejon.
23 Dhe ai që dyshon dënohet nëse ha, sepse ai ha jo prej besimit: sepse çdolloj gjëje që nuk është prej besimit është mëkat.