1 Çfarë do të thoshim ne atëherë që Abrahami, ati ynë, ka përfituar në lidhjen me mishin?
2 Sepse nëse Abrahami ishte shfajësuar prej veprave, ai ka me se të mburret; por jo përpara Perëndisë.
3 Sepse çfarë thotë shkrimi? Abrahami besoi Perëndinë, dhe kjo iu llogarit atij për drejtësi.
4 Tani, atij që punon, shpërblimi nuk i llogartitet si hir, por si borxh.
5 Por atij që nuk punon, por beson tek ai që shfajëson të ligjtë, besimi i tij i llogaritet për drejtësi.
6 Ashtu si edhe Davidi përshkruan lumturinë e njeriut, të cilit Perëndia ia llogarit drejtësi pa vepra,
7 Duke thënë: Të bekuar janë ata, paudhësitë e të cilëve janë falur, dhe mëkatet e të cilëve janë mbuluar.
8 I bekuar është njeriu të cilit Zoti nuk do t’i llogaritë mëkat.
9 Atëherë, a vjen ky bekim vetëm mbi të rrethprerët, apo edhe mbi të parrethprerët? Sepse ne themi që besimi iu llogarit Abrahamit për drejtësi.
10 Si iu llogarit atëherë? Kur ai ishte i rrethprerë, apo i parrethprerë? Jo i rrethprerë, por i parrethprerë.
11 Dhe ai e mori shenjën e rrethprerjes, një vulë të drejtësisë së besimit që ai e kishte edhe kur ishte i parrethprerë; që ai të mund të jetë ati i të gjithëve që besojnë, megjithëse ata nuk janë të rrethprerë; që drejtësia të mund t’u llogaritet edhe atyre;
12 Dhe ati i rrethprerjes për ata që nuk janë vetëm të rrethprerjes, por që ecin edhe në hapat e atij besimi të atit tonë Abraham, që ai e kishte kur ende ishte i parrethprerë.
13 Sepse premtimi, që ai do të jetë trashëgimtari i botës, nuk ishte për Abrahamin, ose për farën e tij, përmes ligjit, por përmes drejtësisë së besimit.
14 Sepse, nëse ata që janë të ligjit janë trashëgimtarë, besimi bëhet i kotë, dhe premtimi pa efekt;
15 Sepse ligji shkakton zemërimin; sepse ku nuk ka ligj, nuk ka shkelje.
16 Prandaj është prej besimit, që të mund të jetë prej hirit; që më në fund premtimi të mund të jetë i sigurt për të gjithë farën; jo vetëm për atë që është prej ligjit, por edhe për atë që është prej besimit të Abrahamit; i cili është ati i neve të gjithëve,
17 (Siç është shkruar: Unë të kam bërë ty atë të shumë kombeve,) para atij të cilin ai besoi, vet Perëndisë, i cili ngjall të vdekurit, dhe i quan ato gjëra që nuk janë sikur të ishin.
18 I cili kundër shpresës me shpresë besoi, që ai të mund të bëhej ati i shumë kombeve, sipas asaj që ishte thënë: Kështu do të jetë fara jote.
19 Dhe duke mos qenë i dobët në besim, ai nuk e gjykonte të vdekur tashmë trupin e tij, kur ishte rreth njëqind vjeç, as të vdekur mitrën e Sarës;
20 Ai nuk u lëkund në premtimin e Perëndisë përmes mosbesimit; por ishte i fortë në besim, duke i dhënë lavdi Perëndisë;
21 Dhe duke qenë plotësisht i bindur që, atë që ai e kishte premtuar, ai ishte i zoti edhe ta bënte.
22 Dhe prandaj iu llogarit atij për drejtësi.
23 Por nuk ishte shkruar që i ishte llogaritur atij, vetëm për hatër të tij;
24 Por për ne gjithashtu, të cilëve do t’u llogaritet, nëse besojmë tek ai që e ngjalli prej së vdekurish Jezusin, Zotin tonë;
25 I cili u dorëzua për fajet tona, dhe u ngjall përsëri për shfajësimin tonë.