1 Dhe ndodhi që në Ikonium, ata shkuan të dy bashkë në sinagogën e judejve, dhe kështu folën, sa që një numër i madh si prej judejve ashtu dhe prej grekëve besuan.
2 Por judejtë jobesues i nxitën paganët, dhe i acaruan mendjet e tyre me ligësi kundër vëllezërve.
3 Prandaj për një kohë të gjatë ndenjën ata duke folur me guxim në Zotin, i cili dha dëshmi për fjalën e hirit të tij, dhe lejoi që shenja dhe mrekulli të bëheshin me duart e tyre.
4 Por turma e qytetit ishte ndarë; një pjesë ishte me judejtë, dhe një pjesë me apostujt.
5 Dhe kur u bë një sulm si prej paganëve ashtu dhe prej judejve bashkë me krerët e tyre, t’i keqtrajtonin ata, dhe t’i godisnin me gurë,
6 Ata e morën vesh, dhe ia mbathën në Listra dhe Derbe, qytete të Likaonisë, dhe në krahinën rreth e qark;
7 Dhe atje predikuan ungjillin.
8 Dhe në Listra rrinte një burrë i paaftë në këmbët e tij, i çalë që nga barku i nënës së tij, i cili kurrë s’kishte ecur;
9 Po ky, e dëgjoi Palin të fliste; i cili duke vështruar ngultas tek ai, dhe duke kuptuar që ai kishte besim të shërohej,
10 Tha me zë të lartë: Çohu në këmbë dhe rri drejt. Dhe ai kërceu dhe eci.
11 Dhe kur njerëzit panë çfarë kishte bërë Pali, ata ngritën zërat e tyre, duke thënë në të gjuhën e Likaonisë: Perënditë kanë zbritur te ne në ngjasimin e njerëzve.
12 Dhe ata e quan Barnabasin, Jupiter; dhe Palin, Mërkur, sepse ai ishte folësi kryesor.
13 Atëherë prifti i Jupiterit, që ishte para qytetit të tyre, solli qè dhe kurora te portat, dhe bashkë me njerëzit donte të bënte flijim.
14 Për të cilën kur apostujt, Barnabasi dhe Pali dëgjuan, i grisën rrobat e tyre, dhe vrapuan midis njerëzve, duke thirrur,
15 Dhe duke thënë: Zotërinj, pse i bëni këto gjëra? Ne gjithashtu jemi njerëz që pësojmë si ju, dhe ju predikojmë që ju duhet të ktheheni prej këtyre kotësirave te Perëndia i gjallë, që krijoi qiellin, tokën, detin dhe gjithçka që është në to;
16 I cili në të shkuarën lejonte që të gjithë kombet të ecnin në rrugët e tyre.
17 Megjithatë ai nuk e la veten e tij pa dëshmi, sepse bëri mirë, dhe na dha shiun prej qiellit, dhe stinë të frytshme, duke i mbushur zemrat tona me ushqim dhe gëzim.
18 Dhe me këto fjalë mezi i ndaluan njerëzit, që të mos bënin flijim për ta.
19 Dhe erdhën atje disa judej prej Antiokit dhe Ikoniumit, që i bindën njerëzit, dhe, duke e qëlluar Palin me gurë, e zbuan nga qyteti, duke menduar se ai kishte vdekur.
20 Sidoqoftë, ndërsa dishepujt qëndronin rreth tij, ai u ngrit, dhe erdhi në qytet; dhe ditën tjetër u largua me Barnabasin në Derbe.
21 Dhe pasi kishin predikuar ungjillin në atë qytet, dhe u kishin dhënë mësim shumë vetëve, ata u kthyen përsëri në Listra, në Ikonium dhe në Antioki.
22 Duke përforcuar shpirtrat e dishepujve, dhe duke i nxitur të vazhdojnë në besim, dhe që ne duhet përmes shumë mundimeve të hyjmë në mbretërinë e Perëndisë.
23 Dhe pasi ata kishin caktuar pleqtë në çdo kishë, dhe ishin lutur me agjërim, ia besuan Zotit, tek i cili besuan.
24 Dhe pasi kishin kaluar nëpër Pisidias, erdhën në Pamfili.
25 Dhe pasi kishin predikuar fjalën në Perga, ata zbritën në Atali;
26 Dhe prej andej ata lundruan për në Antiok, prej nga i ishin besuar hirit të Perëndisë për punën që kishin përmbushur.
27 Dhe pasi kishin ardhur, dhe mbledhur kishën bashkë, përsëritën gjithçka që Perëndia kishte bërë me ta, dhe si ai ua kishte hapur derën e besimit paganëve.
28 Dhe aty ata banuan për një kohë të gjatë me dishepujt.