1 Atëherë ai erdhi në Derbe dhe Listra; dhe, ja, një dishepull ishte atje, i quajtur Timote, biri i një gruaje, e cila ishte judease, dhe besonte; por babai i tij ishte një grek;
2 Për të cilin jepej dëshmim i mirë prej vëllezërve që ishin në Listra dhe Ikonium.
3 Këtë e deshi Pali të shkonte bashkë me të; dhe e mori dhe e rrethpreu për shkak të judejve që ishin në ato anë; sepse të gjithë e dinin që babai i tij ishte grek.
4 Dhe ndërsa shkonin nëpër qytete, ata ua shpërndanin dekretet që t’i ruanin, që ishin caktuar prej apostujve dhe pleqve që ishin në Jeruzalem.
5 Dhe kështu kishat u themeluan në besim, dhe rriteshin në numër përditë.
6 Tani, pasi shkuan nëpër Frigias dhe rajonit të Galatisë, dhe u ndaluan prej Frymës së Shenjtë të predikonin fjalën në Azi,
7 Pasi erdhën në Mysia, ata kërkuan të shkonin në Bitini; por Fryma nuk i lejoi.
8 Dhe ata duke kaluar Mysian zbritën në Troas.
9 Dhe një vegim iu shfaq Palit natën; Rrinte një burrë Maqedonas, dhe iu lut atij, duke thënë: Eja në Maqedoni, dhe na ndihmo.
10 Dhe pasi ai e pa vegimin, menjëherë u përpoqëm të shkonim në Maqedoni, duke kuptuar me siguri që Zoti na kishte thirrur që t’u predikojmë ungjillin atyre.
11 Prandaj, duke u lëshuar prej Troas, ne erdhëm me orientim direkt në Samothrakë, dhe ditën tjetër në Neapolis;
12 Dhe prej andej në Filipi, që është qyteti kryesor i asaj ane të Maqedonisë, dhe një koloni; dhe ne po qëndronim disa ditë në atë qytet.
13 Dhe ditën e sabathit ne dolëm nga qyteti te një breglumi, ku lutja bëhej rregullisht; dhe ne u ulëm, dhe u folëm grave që erdhën atje.
14 Dhe një grua e quajtur Lidia, një tregtare të purpurtash, prej qytetit të Thiatirës, e cila adhuronte Perëndinë, na dëgjoi; zemrën e të cilës e hapi Zoti, që ajo t’u mbante vesh gjërave që fliste Pali.
15 Dhe pasi u pagëzua, dhe familja e saj, ajo na kërkoi, duke thënë: Nëse më keni gjykuar t’i jem besnike Zotit, ejani në shtëpinë time, dhe rrini atje. Dhe ajo na detyroi.
16 Dhe ndodhi që, ndërkohë që shkuam në lutje, një zonjushë e pushtuar me një frymë falli na takoi, që u solli zotërinjve të saj shumë përfitime prej fallit;
17 Ajo e ndoqi Palin dhe ne, dhe thirri duke thënë: Këta burra janë shërbëtorët e më të Lartit Perëndi, që na tregoi rrugën e shpëtimit.
18 Dhe këtë e bëri ajo shumë ditë. Por Pali, duke qenë i mërzitur, u kthye dhe i tha frymës: Unë të urdhëroj në emër të Jezu Krishtit të dalësh prej saj. Dhe ai doli po në atë orë.
19 Dhe kur zotërinjtë e saj panë që shpresa e përfitimit të tyre iku, i kapën Palin dhe Silasin, dhe i tërhoqën në treg te të parët,
20 Dhe i sollën te guvernatorët, duke thënë: Këta burra, duke qenë judenj, shqetësojnë shumë qytetin tonë,
21 Dhe mësojnë zakone, të cilat nuk janë të ligjshme që ne, duke qenë romakë, t’i pranojmë, as t’i ruajmë.
22 Dhe turma u ngritën bashkë kundër tyre; dhe guvernatorët i grisën rrobat e tyre, dhe urdhëruan që ata të rriheshin.
23 Dhe pasi i qëlluan shumë me kamxhik, i flakën në burg, duke e ngarkuar rojen e burgut t’i ruante me kujdes;
24 I cili, duke marrë një urdhër të tillë, i flaku ata në burgun e brendshëm, dhe ua shtrëngoi këmbët në dru.
25 Dhe në mesnatë Pali dhe Silasi u lutën, dhe i kënduan lavdërime Perëndisë; dhe të burgosurit i dëgjonin.
26 Dhe befas ndodhi një tërmet i madh, saqë themelet e burgut u lëkundën; dhe menjëherë dyert u hapën, dhe zinxhirët e çdonjërit u zgjidhën.
27 Dhe roja i burgut duke u zgjuar nga gjumi i tij, dhe duke parë dyert e burgut hapur, nxori shpatën, dhe do të kishte vrarë veten, duke menduar se të burgosurit kishin fluturuar.
28 Por Pali thirri me zë të lartë, duke thënë: Mos i bëj keq vetes; sepse ne jemi të gjithë këtu.
29 Atëherë ai kërkoi një dritë, dhe u turr brenda, dhe duke u dridhur erdhi dhe ra përmbys para Palit dhe Silasit,
30 Edhe si i nxori jashtë, tha: Zotërinj, çfarë duhet të bëj që të shpëtohem?
31 Dhe ata i thanë: Beso në Zotin Jezu Krisht, dhe do të shpëtohesh ti dhe shtëpia jote.
32 Dhe i folën fjalën e Zotit atij, dhe të gjithë atyre që ishin në shtëpinë e tij.
33 Dhe në të njëjtën orë të natës, ai i mori dhe ua lau plagët; dhe u pagëzua menjëherë, ai dhe të gjithë të tijtë.
34 Dhe pasi i solli ata në shtëpinë e tij, ai u vuri mish përpara, dhe gëzoi, duke besuar në Perëndinë me të gjithë shtëpinë e tij.
35 Dhe pasi zbardhi dita, guvernatorët dërguan shkopmbanjësitë, duke thënë: Lirojini ata njerëz.
36 Dhe roja i burgut i tha këto fjalë Palit: Guvernatorët kanë dërguar për t’ju liruar; prandaj tani largohuni, dhe shkoni në paqe.
37 Por Pali u tha: Ata na kanë rrahur hapur të padënuar, ne që jemi romakë, dhe na kanë futur në burg, dhe tani do të na nxjerrin jashtë fshehtas? Sigurisht jo; por le të vijnë ata vetë dhe të na nxjerrin jashtë.
38 Dhe shkopmbanjësitë ua thanë këto fjalë guvernatorëve; dhe kur dëgjuan se ishin romakë u trembën.
39 Dhe ata erdhën dhe iu lutën atyre, i nxorën jashtë, dhe kërkuan që ata të largoheshin nga qyteti.
40 Dhe ata dolën nga burgu, dhe hynë në shtëpinë e Lidias; dhe pasi i panë vëllezërit, i ngushëlluan, dhe u larguan.