1 Dhe ndodhi, që pasi u larguam prej tyre, dhe u nisëm në lundrim, ne erdhëm me kurs të drejtë në Koos, dhe ditën tjetër në Rodhë, dhe prej aty në Patara;
2 Dhe pasi gjetëm një anije që lundronte për në Feniki, ne hypëm në të, dhe u nisëm.
3 Tani, pasi Qiproja na u shfaq, ne e lamë atë në të majtë, dhe lundruam për në Siri, dhe zbarkuam në Tyrus; sepse aty anija do të shkarkonte ngarkesën e saj.
4 Dhe duke gjetur dishepujt, ne qëndruam atje shtatë ditë; të cilët i thanë Palit përmes Frymës, që ai të mos ngjitej në Jeruzalem.
5 Dhe pasi i plotësuam ato ditë, ne u nisëm dhe u larguam; dhe ata të gjithë na përcollën në rrugën tonë, me gra dhe fëmijë, deri sa ne dolëm nga qyteti; dhe u ulëm në gjunjë në breg, dhe u lutëm.
6 Dhe pasi ne përshëndetëm njëri-tjetrin, morëm anije; dhe ata u kthyen prapë në shtëpi.
7 Dhe pasi ne kishim mbaruar lundrimin tonë prej Tyrusit, ne erdhëm në Ptolemais, dhe përshëndetëm vëllezërit, dhe qëndruam një ditë me ta.
8 Dhe ditën tjetër ne që ishim prej shoqërisë së Palit u larguam, dhe erdhëm në Cezare; dhe hymë në shtëpinë e Filip ungjilltarit, që ishte një nga të shtatët; dhe qëndruam me të.
9 Dhe ky njeri kishte katër bija, të virgjëra, që profetizuan.
10 Dhe ndërsa qëndruam aty shumë ditë, një profet zbriti prej Judeas, i quajtur Agabus.
11 Dhe pasi erdhe te ne, ai mori rripin e Palit, dhe lidhi duart dhe këmbët e tij dhe tha: Kështu thotë Fryma e Shenjtë: Kështu judejtë në Jeruzalem do të lidhin burrin që e ka të vetin këtë rrip, dhe do ta dorëzojnë atë në duart e paganëve.
12 Dhe kur i dëgjuam këto gjëra, i kërkuam atij, si ne, ashtu edhe vendësit, të mos ngjitej në Jeruzalem.
13 Atëherë Pali u përgjigj: Çfarë bëni kështu duke qarë dhe duke thyer zemrën time? Sepse unë jam gati jo vetëm të lidhem, por edhe të vdes për emrin e Zotit Jezus në Jeruzalem.
14 Dhe pasi ai nuk bindej, ne pushuam, duke thënë: U bëftë vullneti i Zotit.
15 Dhe pas këtyre ditëve ne morëm plaçkat tona, dhe u ngjitëm në Jeruzalem.
16 Erdhën me ne gjithashtu disa prej dishepujve të Cezarisë, dhe sollën me vete një Mnasoni të Qipros, një dishepull i vjetër, tek i cili do të strehoheshim.
17 Dhe kur ne mbritëm në Jeruzalem, vëllezërit na pritën plot gëzim.
18 Dhe ditën tjetër Pali shkoi me ne brenda te Jakobi; dhe të gjithë pleqtë ishin atje.
19 Dhe pasi i kishte përshëndetur ata, ai shpalli posaçërisht çfarë gjëra Perëndia kishte bërë midis paganëve përmes shërbesës së tij.
20 Dhe kur e dëgjuan këtë, ata lavdëruan Zotin, dhe i thanë atij: Ti shikon, vëlla, se sa mijëra judej janë që besojnë; dhe ata të gjithë janë të zellshëm për ligjin;
21 Dhe ata janë të njoftuar për ty, që ti u mëson të gjithë judejve që janë midis paganëve, të braktisin Moisiun, duke thënë se ata nuk duhet t’i rrethpresin fëmijët e tyre, as të ecin sipas zakoneve.
22 Prandaj çfarë është? Duhet patjetër që turma të mblidhet, sepse do të dëgjojnë që ti ke ardhur.
23 Prandaj bëje këtë që të themi ty: Ne kemi katër burra që kanë një betim mbi vete;
24 Ata merr, dhe pastro veten tënde me ta, dhe paguani bashkë me ta, që ata të mund t’i rruajnë kokat e tyre; dhe të gjithë mund ta dinë se ato gjëra, që u mësuan në lidhje me ti, nuk janë gjë; por që edhe ti vetë ecën në një mënyrë të rregullt, dhe e zbaton ligjin.
25 Përsa u takon paganëve që besojnë, ne kemi shkruar dhe përfunduar se ata të mos ruajnë ndonjë gjë të tillë, përveç vetëm që ata të ruhen prej gjërave që u ofrohen idhujve, dhe prej gjakut, dhe prej gjërave të mbytura, dhe prej kurvërimit.
26 Atëherë Pali mori burrat, ditën tjetër duke pastruar vetveten bashkë me ta hyri në tempull, të shpallte përmbushjen e ditëve të pastrimit, deri kur një kurban të bëhej për çdonjërin prej tyre.
27 Dhe kur shtatë ditët pothuaj mbaruan, judejtë që ishin nga Azia, kur e panë në tempull, nxitën të gjithë njerëzit, dhe vunë duart mbi të,
28 Duke thirrur me zë të lartë: Burra të Izraelit, ndihmë; Ky është burri, që u mëson të gjithë njerëzve kudo kundër popullit, dhe ligjit, dhe këtij vendi; dhe më tej gjithashtu solli grekët në tempull, dhe e ka ndotur këtë vend të shenjtë.
29 (Sepse ata kishin parë në qytet me të më përpara Trofimusin një efesian, të cilin ata mendonin se Pali e kishte sjellur në tempull.)
30 Dhe i gjithë qyteti ishte trazuar, dhe njerëzit me vrap u grumbulluan bashkë; dhe e morën Palin, dhe e nxorën jashtë nga tempulli; dhe menjëherë dyert u mbyllën.
31 Dhe ndërsa kërkonin ta vrisnin atë, njoftime erdhën te kryekomandanti i togës, që i gjithë Jeruzalemi ishte në rrëmujë.
32 I cili menjëherë mori ushtarë dhe kryeqindës, dhe zbriti me vrap tek ata; dhe kur ata panë kryekomandantin dhe ushtarët, e pushuan së rrahuri Palin.
33 Atëherë kryekomandanti u afrua, dhe e mori atë, dhe urdhëroi që ai të lidhej me dy zinxhirë; dhe kërkoi kush ishte ai, dhe çfarë kishte bërë.
34 Dhe disa bërtisnin një gjë, disa një tjetër, ndërmjet turmës; dhe pasi nuk mundi të mësonte të vërtetën për rrëmujën, ai urdhëroi që ai të çohej në kështjellë.
35 Dhe kur erdhi te shkallët, kështu ishte, që ai u mbart prej ushtarëve për shkak të dhunës së njerëzve.
36 Sepse turma e njerëzve e ndiqnin nga pas, duke thirrur: Shporreni atë.
37 Dhe kur Pali do të çohej në kështjellë, ai i tha kryekomandantit: A mund të të flas ty? I cili tha: Mund të flasësh greqisht? 38 A nuk je ti ai egjiptiani, që bëri një rrëmujë përpara këtyre ditëve, dhe udhëhoqi jashtë në shkretëtirë katërmijë burra që ishin vrasës?
39 Por Pali tha: Unë jam një njeri që jam një jude i Tarsusit, një qytet në Kiliki, një qytetar i një qyteti jo të panjohur; dhe, unë të lutem ty, lejomë t’i flas popullit.
40 Dhe pasi ai i dha leje, Pali u çua në shkallët, dhe u bëri shenjë me dorë njerëzve. Dhe pasi u bë një heshtje e madhe, ai u foli atyre në gjuhën hebraike, duke thënë: