1 Dhe në ato ditë, kur numri i dishepujve shumohej, u bë një murmuritje e grekëve kundër hebrenjve, sepse të vejat e tyre ishin lënë pas dore në shërbimin e përditshëm.
2 Atëherë të dymbëdhjetët e thirrën më vete masën e madhe të dishepujve, dhe thane: Nuk është e drejtë që ne të lëmë fjalën e Perëndisë, dhe t’u shërbejmë tryezave.
3 Prandaj, vëllezër, kërkoni midis jush shtatë burra me emër të mirë, plot me Frymën e Shenjtë dhe urtësi, të cilët ne mund t’i caktojmë për këtë punë.
4 Por ne vazhdimisht do t’i kushtohemi lutjes, dhe shërbesës së fjalës.
5 Dhe thënia kënaqi të gjithë turmën; dhe ata zgjodhën Stefanin, një njeri plot me besim dhe Frymën e Shenjtë, Filipin, Prokorusin, Nikanorin, Timonin, Parmenasin, dhe Nikolasin një prozelit nga Antioki;
6 Të cilët i vunë para apostujve; dhe pasi u lutën, vunë duart mbi ta.
7 Dhe fjala e Perëndisë rritej; dhe numri i dishepujve shumohej fort në Jeruzalem; dhe një numër i madh priftërinjsh i bindej besimit.
8 Dhe Stefani, plot besim dhe fuqi, bënte çudira të mëdha dhe mrekulli midis njerëzve.
9 Atëherë u ngritën disa nga sinagoga, që quhet sinagoga e të Libërtinëve, dhe e Kirenëve, dhe e Aleksandrinjve, dhe e atyre të Kilikisë dhe të Azisë, që grindeshin me Stefanin.
10 Dhe ata nuk ishin të aftë t’i rezistonin urtësisë dhe frymës me të cilën fliste.
11 Atëherë ata korruptuan burra, të cilët thanë: Ne e kemi dëgjuar atë të flasë fjalë sharje kundër Moisiut, dhe kundër Perëndisë.
12 Dhe ata i nxitën njerëzit, dhe pleqtë, dhe skribët, që u hodhën mbi të, e kapën, dhe e sollën te këshilli,
13 Dhe sollën dëshmitarë të rremë, që thoshin: Ky njeri nuk pushon së foluri fjalë sharje kundër këtij vendi të shenjtë, dhe ligjit;
14 Sepse ne e kemi dëgjuar të thotë, që ky Jezusi i Nazaretit do ta shkatërrojë këtë vend, dhe do t’i ndryshojë zakonet që Moisiu na dha.
15 Dhe të gjithë ata që rrinin në këshill, duke e vështruar atë ngultas, panë fytyrën e tij sikur të ishte fytyra e një engjëlli.