2 Dhe ai tha: Burra, vëllezër, dhe etër, dëgjoni; Perëndia i lavdisë iu paraqit atit tonë, Abrahamit, kur ai ishte në Mesopotami, para se të jetonte në Haran,
3 Dhe i tha: Dil nga vendi yt, dhe prej të afërmve të tu, dhe eja në tokën që unë do të të tregoj.
4 Atëherë ai doli nga vendi e Kaldeasve, dhe banoi në Çaran; dhe prej andej, pasi i vdiq babai, ai e mori atë në këtë tokë, ku ju banoni tani.
5 Dhe ai nuk i dha trashëgimi në të, jo, jo aq shumë sa të shkelte këmbën e tij; megjithatë ai i premtoi se do t’ia jepte atij si pronë, dhe farës së tij pas tij, kur ende nuk kishte fëmijë.
6 Dhe Perëndia foli kështu: Se fara e tij duhet të jetonte për një kohë në një vend të huaj, dhe ata do t’i robëronin, dhe keqtrajtonin për katërqind vjet.
7 Dhe kombin, tek i cili ata do të jenë në robëri, unë do ta gjykoj, tha Perëndia; dhe pas asaj do të dalin dhe do të më shërbejnë në këtë vend.
8 Dhe ai i dha atij besëlidhjen e rrethprerjes; dhe kështu Abrahamit i lindi Isaku dhe e rrethpreu ditën e tetë; dhe Isakut i lindi Jakobi; dhe Jakobit i lindën dymbëdhjetë patriarkët.
9 Dhe patriarkët, të prekur prej zilisë, e shitën Jozefin në Egjypt; por Perëndia ishte me të,
10 Dhe e çliroi nga të gjitha vuajtjet e tij, dhe i dha hir dhe urtësi para Faraonit, mbretit të Egjiptit; dhe e bëri qeveritar mbi Egjiptin dhe gjithë shtëpinë e tij.
11 Tani, ra zi mbi gjithë tokën e Egjiptit dhe Kanaanit, dhe vuajtje të mëdha; dhe etërit tanë nuk gjenin ushqim.
12 Por kur Jakobi dëgjoi se kishte grurë në Egjipt, ai dërgoi etërit tanë së pari.
13 Dhe herën e dytë Jozefi u njoh me vëllezërit e tij; dhe të afërmit e Jozefit iu bënë të njohur Faraonit.
14 Atëherë Jozephi dërgoi, dhe thirri atin e tij, Jakobin, dhe të gjithë të afërmit e tij, shtatëdhjetë e pesë shpirtra.
15 Kështu Jakobi zbriti në Egjipt, dhe vdiq, ai dhe etërit tanë,
16 Dhe u çuan në Sikem, dhe u vunë në varrin që Abrahami e bleu për një shumë parash prej bijve të Emorit, ati i Sikemit.
17 Por kur u afrua koha e premtimit, të cilën Perëndia ia kishte betuar Abrahamit, njerëzit u shtuan dhe u shumuan në Egjipt,
18 Deri kur një tjetër mbret u ngrit, i cili nuk e njihte Jozefin.
19 Ky mori dinakërisht me të afërmit tanë, dhe keqtrajtonte etërit tanë, kështu që i flakën foshnjat e tyre, që të mos jetonin.
20 Në atë kohë lindi Moisiu, dhe ishte mjaft i bukur, dhe tre muaj u ushqye në shtëpinë e atit të tij;
21 Dhe kur ai u flak, bija e Faraonit e mori atë, dhe e rriti si birin e vet.
22 Dhe Moisiu u edukua në gjithë mençurinë e egjiptianëve, dhe ishte i fortë në fjalë dhe në vepra.
23 Dhe kur mbushi plot dyzetë vjeç, i erdhi në zemër të shihte vëllezërit e tij, bijtë e Izraelit.
24 Dhe duke parë se njëri prej tyre po vuante padrejtësisht, dhe u hakmor për atë që ishte shtypur, dhe e vrau egjiptianin;
25 Sepse ai mendonte që vëllezërit e tij do ta kishin kuptuar se si Perëndia me dorën e tij do t’i shpëtonte; por nuk e kuptuan.
26 Edhe ditën tjetër ai iu shfaq atyre ndërsa ziheshin dhe provoi t’i pajtonte, duke thënë: O burra, ju jeni vëllezër; pse i bëni keq njëri-tjetrit?
27 Por ai që i bëri keq fqinjit të tij, e shtyu tutje duke thënë: Kush të vuri të parë dhe gjykatës mbi ne?
28 Do të më vrasësh mua, ashtu siç bëre dje me egjiptianin?
29 Atëherë për këtë fjalë Moisiu ia mbathi, dhe banoi si i huaj në tokën e Madianit, ku i lindën dy bij.
30 Dhe pasi kaluan dyzetë vjet, një engjëll i Zotit iu shfaq në shkretëtirën e malit të Sinait në flakën e zjarrit në një ferrë.
31 Kur Moisiu e pa, u mrekullua me pamjen; dhe ndërsa u afrua ta shikonte, i erdhi zëri i Zotit,
32 Duke thënë: Unë jam Perëndia i etërve të tu, Perëndia i Abrahamit, dhe Perëndia i Isakut, dhe Perëndia i Jakobit. Atëherë Moisiu u drodh, dhe nuk guxoi të shikonte.
33 Atëherë Zoti i tha atij: Hiqi këpucët nga këmbët e tua; sepse vendi ku ti qëndron është i shenjtë.
34 Unë kam parë, unë kam parë vuajtjet e popullit tim që është në Egjipt, dhe unë kam dëgjuar rënkimet e tyre, dhe kam zbritur t’i çliroj. Dhe tani eja, unë do të të dërgoj në Egjipt.
35 Këtë Moisiun të cilin ata e mohuan, duke thënë: Kush të vuri të parë dhe gjykatës? Këtë dërgoi Perëndia të ishte i parë dhe çlirues prej dorës së engjëllit që iu shfaq atij në ferrë.
36 Ai i nxori ata, pas kishte shfaqur mrekulli dhe shenja në tokën e Egjiptit, në detin e Kuq dhe në shkretëtirë dyzet vjet.
37 Ky është ai Moisiu, që u tha bijve të Izraelit: Zoti Perëndia juaj do t’ju ngrejë një profet prej vëllezërve tuaj, si unë; atë do të dëgjoni.
38 Ky është ai, që ishte në kishë në shkretëtirë me engjëllin që i foli atij në malin Sinai, dhe me etërit tanë; i cili i priti fjalët e gjalla për të na i dhënë neve;
39 Të cilit etërit tanë nuk do t’i bindeshin, por e shporrën atë prej tyre, dhe me zemrat e tyre u kthyen prapë në Egjipt,
40 Duke i thënë Aaronit: Na bëj neve perëndi të ecin para nesh; sepse sa për këtë Moisiun, që na nxori prej tokës së Egjiptit, ne nuk dimë çfarë i ndodhi.
41 Dhe ata bënë një viç në ato ditë, dhe i ofruan sakrificë idhullit, dhe gëzoheshin me punën e duarve të tyre.
42 Atëherë Perëndia u kthye, dhe i dorëzoi ata të adhurojnë ushtrinë e qiellit; siç është shkruar në librin e profetëve: O ju shtëpia e Izraelit, a më keni ofruar mua bisha të vrara dhe sakrifica për dyzet vjet në shkretëtirë?
43 Me të vërtetë, ju pranuat tabernakullin e Molokut, dhe yllin e perëndisë suaj Remfan, figura që ju i bëtë për t’i adhuruar; dhe unë do t’ju çoj tutje përtej Babilonisë.
44 Etërit tanë kishin tabernakullin e dëshmisë në shkretëtirë, ashtu si ai e kishte caktuar, duke i folur Moisiut, që duhej ta bënte atë sipas modelit që ai kishte parë.
45 Që edhe etërit tanë që erdhën më pas e sollën bashkë me Jezusin në tokën e paganëve, të cilët Perëndia i zboi prej faqes së etërve tanë, deri në ditët e Davidit;
46 I cili gjeti hir para Perëndisë, dhe dëshiroi të gjente një tabernakull për Perëndinë e Jakobit.
47 Por Solomoni i ndërtoi një shtëpi.
48 Megjithatë më i Larti nuk banon në tempuj bërë me duar; ashtu siç thotë profeti:
49 Qielli është froni im, dhe toka është stoli i këmbëve të mia; çfarë shtëpie do të më ndërtoni mua? thotë Zoti; ose cili është vendi i prehjes sime?
50 A nuk i ka bërë dora ime të gjitha këto?
51 Ju kokëfortë dhe të parrethprerë në zemër dhe vesh, ju gjithmonë e kundërshtoni Frymën e Shenjtë; ashtu siç bënë etërit tuaj, kështu bëni edhe ju.
52 Cilin nga profetët nuk kanë persekutuar etërit tuaj? Dhe i kanë vrarë ata që treguan më përpara ardhjen e të Drejtit; të cilit ju tani jeni bërë tradhëtarë dhe vrasës;
53 Që e kanë pranuar ligjin prej porosisë së engjëjve, dhe nuk e keni ruajtur atë.
54 Kur i dëgjuan këto gjëra, u prenë në zemër, dhe kërcëllinin dhëmbët kundër tij.
55 Por ai, i mbushur me Frymën e Shenjtë, i nguli sytë lart në qiell, dhe pa lavdinë e Perëndisë, dhe Jezusin në krah të djathtë të Perëndisë.
56 Dhe tha: Ja, unë shikoj qiejt e hapur dhe Biri i njeriut duke qënduar në krah të djathtë të Perëndisë.
57 Atëherë ata bërtitën me zë të lartë, i zunë veshët, dhe bashkë u turrën drejt tij,
58 Dhe e nxorën jashtë qytetit, e qëlluan me gurë; dhe dëshmitarët i lanë rrobat e tyre te këmbët e një djaloshi, emri i të cilit ishte Saul.
59 Dhe ata e vranë me gurë Stefanin, që thërriste Perëndinë, duke thënë: Zot Jezus, pranoje frymën time.
60 Dhe ai u gjunjëzua, dhe thirri me zë të lartë: Zot, mos ua ngarko këtë mëkat atyre. Dhe pasi e kishte thënë këtë, ra në gjumë.