2 Korintasve 12:9

“Dhe ai më tha: Hiri im të mjafton, sepse forca ime bëhet e përsosur në dobësi. Prandaj me gëzim të madh unë do të mburrem në dobësitë e mia, që fuqia e Krishtit të mund të mbetet mbi mua.”
- 2 Korintasve 12:9

     Dobësia. Ne të gjithë kemi përvoja me atë. Disa i fshehin më mirë dobësitë e tyre, por le ta dimë me siguri që çdo njeri ka një luftë me dobësi brenda tij. Nëse jemi krenar para Perëndisë dhe nuk e pranojmë faktin që kemi nevojë për ndihmën e Tij, Ai do të fillojë të heqë nga ne çdo mbështetje që kemi në botë derisa ne ta pranojmë ndihmën e Tij, dhe të mbështetemi vetëm tek Ai. Apostulli Pal ishte duke iu ankuar Perëndisë, sepse ishte lutur shumë që Zoti t’i hiqte ato dobësitë që ishin brenda apostullit. Vargu i sipërm është përgjigjja e Perëndisë për këtë ankesë. Ai i tha Palit: “Hiri im të mjafton, sepse forca ime bëhet e përsosur në dobësi.” Perëndia nuk ia hoqi dobësitë Palit, por Ai i dha hir; hir për ta ndihmuar atë. Perëndia ka hir edhe për ne. Ne këndojmë një këngë në kishë që thotë “…Kur jam i dobët më forcon…”, edhe kënga e fëmijëve thotë: “…Dhe të vegjlit janë të Tij; Janë të dobët, Krishti i fortë…”. Sa e mrekullueshme është që Perëndia na forcon! Nëse është kështu, le të jemi njësoj si Pali dhe të mburremi në dobësitë tona, sepse pikërisht në atë moment Perëndia na forcon. Amen!