Mateu 5:5

“Të bekuar janë zemërbutët; sepse ata do ta trashëgojnë tokën.”
- Mateu 5:5

     Kur ne vijmë te Perëndia, ne duhet të vijmë me përulësi. Ka diçka brenda njeriut që e do lavdinë për veten e tij. Ai nuk do që ta lavdërojë Zotin, dhe as ta pranojë faktin që fati i tij është në duart e Plotëfuqishmit. Në fakt, kur krahasohet me madhështinë e Zotit, çdo njeri është tepër i vogël dhe shumë i dobët. Pse të vijmë ne te Perëndia me krenari sikur Ai të ishte borxhli ndaj nesh? Vetëm me një kërcitje të gishtit Ai mund të na hedhë në ferr. Ne duhet të vijmë te Zoti me një mendje të shëndetshme dhe jo me mendjemadhësi. Ne duhet të vijmë para Tij me një zemër të butë dhe jo zemërgurë. Le të jemi zemërbutë edhe ndaj njëri-tjetrit. Ne nuk e dimë se çfarë vuajnë njerëz të tjerë. Ne nuk i dimë as vuajtjet brenda atyre të shtëpisë sonë. Është mirë të jemi zemërbutë dhe me mirëkuptim. Nganjëherë vetëm një fjalë e rreptë mund të ishte (si thënia në anglisht) “Kashta që theu kurrizin e devesë”. Nëse jemi zemërbutë ndaj Perëndisë dhe ndaj Fjalës së Tij, pa dyshim do të sillemi mirë me njëri-tjetrin, sepse kemi dashurinë e Zotit brenda nesh. Gjithashtu, ne kemi një premtim, te vargu i sipërm, Bibla thotë: “Të bekuar janë zemërbutët; sepse ata do ta trashëgojnë tokën.” Ne do të jemi pronarët dhe sunduesit mbi gjithë dheun bashkë me Jezusin, jo vetëm në këtë botë, por edhe në botën e re. Amin!